Pirenejski pies górski

Pirenejski pies górski to rasa, która pierwotnie służyła do obrony stad owiec w Pirenejach. Dziś towarzyszy człowiekowi głównie jako pies rodzinny i stróżujący. Jest bardzo duży i ma długą, gęstą sierść, dlatego najlepiej czuje się w domu z ogrodem, gdzie może spędzać większość dnia na zewnątrz. Sprawdź, co powinieneś o nim wiedzieć jako przyszły opiekun.

Pirenejski pies górski – podstawowe informacje

Pirenejski pies górski – szczypta historii

Pierwsze wzmianki na temat pirenejskiego psa górskiego pochodzą z 1407 roku – pirenejczyki stróżowały w tym czasie na zamku w Lourdes. W 1675 rasa ta zyskała status królewskiej – jej przedstawiciele mieszkali w Wersalu i innych siedzibach władców Francji. To oczywiście sprawiło, iż pirenejskie psy górskie stały się bardzo pożądane przez największe rodziny magnackie, jednak w XIX wieku liczebność tych zwierząt znacznie spadła, ponieważ po rewolucji arystokracja bardzo zubożała. W samych Pirenejach, gdzie psy te broniły stad owiec przed atakiem niedźwiedzi i watah wilków, czworonogi te przestały być tak potrzebne jak dawniej, bo drapieżniki zostały niemal całkowicie wytępione.

W 1907 roku kilku hodowców, kierowanych przez księcia de Bylandt, wybrało się na wyprawę w góry, gdzie udało im się kupić kilkanaście typowych pirenejskich psów górskich. Założyli oni Club du Chien des Pyrenées. Niezależnie w tym samym roku powstał klub w Lourdes. Duże straty w hodowli rasy spowodowała pierwsza, a potem druga wojna światowa. O przyszłości pirenejskich psów górskich zadecydowała nie ich ojczyzna, ale Wielka Brytania i USA. Do dziś są one w tych krajach liczniejsze niż we Francji.

Pirenejski pies górski – wygląd

Pirenejski pies górski to duży, masywny pies o charakterystycznym gęstym, grubym i długim futrze. Obfite włosy tworzą wyraźną kryzę na szyi, a na udach portki. Ogon również pokrywa długa sierść, która przybiera kształt pióropusza. Umaszczenie jest czysto białe lub z niedużymi łatami (szarymi, żółtymi lub pomarańczowymi), najczęściej umiejscowionymi na głowie i przy nasadzie ogona, rzadziej na tułowiu.

Głowa pirenejskiego psa górskiego wydaje się niezbyt duża w stosunku do jego wielkości. Czaszka jest trochę wysklepiona, zaokrąglona, stop niewielki, a kufa krótsza od czaszki, szeroka, zwężająca się ku nosowi. Oczy mają kształt migdała i są nieco skośne, koloru bursztynowobrązowego. Małe, trójkątne uszy są lekko zaokrąglone i nisko osadzone. Zwisają i mocno przylegają do głowy.

Pirenejski pies górski – charakter

Pirenejski pies górski charakteryzuje się spokojem, siłą i zwinnością oraz łagodnością wobec swojej rodziny. Ze względu na pasterskie pochodzenie ma głęboko zakorzeniony instynkt obronny, więc świetnie sprawdza się w roli stróża. Pirenejski pies górski darzy swojego opiekuna dużym przywiązaniem, choć jest dość powściągliwy w okazywaniu uczuć. W stosunku do obcych bywa nieufny.

Wykazuje dużą dozę samodzielności i niezależności, dlatego szkolenie tego czworonoga nie należy do najłatwiejszych, choć jest konieczne. Pirenejski pies górski wymaga wczesnej socjalizacji i odpowiedniego, bardzo konsekwentnego wychowania. Ważna jest przy tym dobra relacja z opiekunem. Pies chętnie będzie wykonywał polecenia człowieka, któremu ufa.

Pirenejski pies górski – dla kogo?

Pirenejski pies górski to doskonały pies stróżujący i rodzinny. Ze względu na gabaryty i pasterskie korzenie najlepiej czuje się w domu z ogrodem, który może spokojnie „patrolować”. Może przebywać w kojcu, ale równocześnie wymaga częstego kontaktu z opiekunami. Potrzebuje dużo ruchu i oprócz biegania po posesji trzeba z nim codziennie wychodzić na spacery, podczas których będzie miał kontakt z innymi ludźmi oraz z psami.

Rasa ta zdecydowanie nie nadaje się na pierwszego pupila dla osoby, która nie miała do tej pory styczności z psami. Pirenejski pies górski jest zwierzęciem wymagającym, potrzebuje doświadczonego i konsekwentnego opiekuna.

Pirenejski pies górski – cena

Pirenejski pies górski należy do stosunkowo drogich czworonogów. Jego cena waha się od 2500 do 5000 zł w zależności od pochodzenia, wieku czy płci. Hodowla pirenejskich psów górskich to dla hodowcy nie lada wyzwanie. Musi on poświęcić sporo czasu i finansów na: opiekę nad suką przez całe jej życie, opiekę weterynaryjną w czasie ciąży i nad szczeniętami, odpowiednią dietę oraz socjalizację. To wszystko sprawia, iż cena pirenejskiego psa górskiego jest tak wysoka.

Pirenejski pies górski – pielęgnacja

Pirenejskiego psa górskiego należy regularnie czesać (przynajmniej raz w tygodniu), aby usunąć martwy włos i utrzymać jego sierść w dobrej kondycji. Pies nie wymaga kąpieli, chyba iż się mocno wybrudzi. Podczas pielęgnacji szczególną uwagę trzeba poświęcić jego małym, oklapniętym uszom – sprawdzać ich stan i w razie potrzeby wyczyścić specjalnym płynem. Poza tym należy wykonywać standardowe zabiegi, takie jak: okresowe kąpiele, przycinanie pazurów i codzienne mycie zębów.

Pirenejski pies górski – żywienie

• Dieta pirenejskiego psa górskiego musi być dostosowana do jego wielkości, wieku i trybu życia. Trzeba pamiętać, iż im pies jest bardziej aktywny, tym większe jest jego zapotrzebowanie na energię dostarczaną z pożywieniem.
• Odpowiednim pokarmem będzie dla niego pełnoporcjowa karma gotowa przeznaczona dla psów dużych i olbrzymich.
• W jego diecie może znaleźć się zarówno sucha, jak i mokra karma. Specjaliści zalecają stosowanie diety mieszanej, polegającej na podawaniu mokrego i suchego pokarmu w stosunku 1:1 pod względem masy produktu. Nie można też zapominać o zapewnieniu pupilowi stałego dostępu do świeżej wody.
• Szczeniętom należy podawać karmę typu „junior”, która zawiera odpowiedni stosunek wapnia do fosforu, gwarantujący prawidłowy rozwój kośćca.
• Ze względu na predyspozycje pirenejczyka do rozszerzenia i skrętu żołądka bardzo ważne jest adekwatne podawanie posiłków. Dzienną dawkę pokarmu należy podzielić na 3–4 porcje. Pomiędzy aktywnością fizyczną a jedzeniem trzeba robić co najmniej półgodzinne przerwy.

Pirenejski pies górski – zdrowie

Pirenejski pies górski żyje około 10–12 lat. Rasa przez lata przystosowała się do życia w trudnych warunkach, dlatego jej przedstawiciele charakteryzują się dużą odpornością i rzadko chorują. Trzeba jednak liczyć się z tym, iż u pirenejskiego psa górskiego mogą wystąpić następujące przypadłości:

• głuchota wrodzona (choroba typowa dla zwierząt o białym umaszczeniu),
• dysplazja stawów biodrowych,
• syndrom Wobblera,
• polineuropatia z porażeniem krtani,
• rozszerzenie i skręt żołądka.

Pirenejski pies górski – ciekawostki

• Charakterystyczną cechą rasy są podwójne wilcze pazury, czyli w pełni rozwinięte dwa dodatkowe palce na tylnych kończynach. Ich brak uznawany jest za bardzo poważną wadę, także przednie kończyny mogą mieć dodatkowy, szósty palec.
• Suczka tej rasy jest tytułową bohaterką popularnej książki Bella i Sebastian oraz filmu o tym samym tytule.

Pirenejski pies górski – przykładowe imiona

Przykładowe imiona dla suki pirenejskiego psa górskiego: Bella, Bianka, Kontra, Salwa, Zaida.

Przykładowe imiona dla psa pirenejskiego psa górskiego: Dalton, Ernie, Gandalf, Herman, Wezyr.