Duńsko-szwedzki pies wiejski (dansk/svensk gårdshund). Poznaj historię rasy i nie tylko…

Duńsko-szwedzki pies wiejski, czyli inaczej dansk-svensk gårdshund to niewielki psiak, który niektórym osobom może nieco przypominać jack russell terriera. Chociaż nie jest tak popularny, jak jest daleki kuzyn, to posiada wiele pozytywnych cech, które są bardzo istotne dla wielu miłośników zwierząt. Chcesz poznać je wszystkie? Dla nas to nie problem! W niniejszym wpisie poruszymy najważniejsze kwestie związane z charakterem i opieką nad psem tej rasy. Zapraszamy do lektury!

Duńsko-szwedzki pies wiejski – wzorzec rasy

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest zaklasyfikowany przez Międzynarodową Federację Fenologiczną (FCI) do:

• grupy 2 pinczerów, sznaucerów, molosów i szwajcarskich psów do bydła;
• sekcji 1.1 pinczerów.]

Pełny opis rasy znajdziemy pod numerem wzorca 356.

Duńsko-szwedzki pies wiejski nie jest zbyt popularny poza Europą, oznacza to, iż kilka organizacji kynologicznych pokusiło się o nadanie mu wzorca należy do nich m.in. United Kennel Club (UKC). jeżeli chodzi o American Kennel Club (AKC), to rasa jest dopiero w trakcie uznania.

Natomiast inne organizacje kynologiczne, takie jak: Australian National Kennel Council (ANKC), World Kennel Union (WKU), Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK), Canadian Kennel Club (CKC) nie zaklasyfikowały duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego do żadnej grupy.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – krótka historia rasy

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest spokrewniony z pinczerami i terierami. Jego przodków można było spotkać w Danii i Południowej Szwecji. Pierwotnie nazywano go skånsk terier, natomiast w 1987 roku, kiedy został oficjalnie uznany, nazwa została zmieniona na obecną.

Pies gospodarski, a może pies pasterski? Użytkowość rasy

Duńsko-szwedzkie psy wiejskie odznaczają się wszechstronnymi umiejętnościami. Kiedyś najczęściej można było spotkać je w gospodarstwach, gdzie zajmowały się tępieniem myszy i szczurów oraz pilnowaniem zwierząt hodowlanych. Dziś świetnie odnajdują się w roli psich towarzyszy domu.

Czy duńsko-szwedzkie psy wiejskie są popularne w Polsce?

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest stosunkowo mało znany poza Skandynawią. Największą popularnością cieszy się oczywiście w Danii i Szwecji, gdzie doskonale sprawdza się w roli towarzysza rodzin oraz pomocnika pasterza. Czworonogi te hoduje się również w Ameryce. W Polsce raczej rzadko możemy spotkać przedstawicieli tej rasy, niemniej jednak ich wyjątkowy charakter i niebanalny wygląd zdecydowanie zasługuje na uwagę.

Jak wygląda duńsko-szwedzki pies wiejski?

Już wspomnieliśmy wcześniej, iż duńsko-szwedzki pies wiejski przypomina jack russell teriera. Jakie charakterystyczne cechy wyglądu posiada? Chętnie o nich opowiemy.

Wygląd ogólny

Dansk svensk gardshund to pies o zwartej budowie ciała i wydłużonej sylwetce. Ma okrągłe oczy o czujnym, a zarazem przyjacielskim wyrazie. Mogą być ciemne albo jasne, w zależności od umaszczenia. Uszy są średniej wielkości, załamane do przodu lub tyłu – w obu przypadkach załamanie powinno znajdować się pod czaszką. Ogon natomiast nie jest zbyt wysoko osadzony, a kończyny (przednie) proste i (tylne) dobrze umięśnione.

Wzrost i waga

Psy tej rasy są średniej wielkości. Samce mogą mieć od 34 do 37 cm wysokości w kłębie, a samice od 32 do 35 cm. W obu przypadkach dopuszczalna jest tolerancja 2 centymetry w górę lub w dół. Wzorzec FCI nie podaje konkretnego przedziału wagowego, w którym duńsko-szwedzki pies wiejski musiałby się zmieścić. Umownie przyjmuje się, iż może ważyć od 6 do 10 kg. Ważne jest, by jego waga była proporcjonalna do wzrostu – nie powinien być ociężały.

Jaki rodzaj sierści i kolory umaszczenia posiada duńsko-szwedzki pies wiejski?

Duńsko-szwedzki pies wiejski nie ma podszerstka. Jego sierść krótka i gładka w dotyku, choć na tułowiu może być nieco twarda. W umaszczeniu tego psiaka dominuje biel, na ciele występują łaty różnej barwy i wielkości. Mogą mieć one następujące kolory, m.in:

• czarnym,
• czekoladowym,
• rudym,
• borsuczym (ciemniejsze plamy lub pasy na jasnym tle),
• żółwim (mieszanka nieregularnie rozmieszczonych, kontrastowych plam na jaśniejszym tle),
• płowym (w różnych odcieniach).

Dodatkowo dopuszczalne jest cętkowanie, łaty mogą pojawiać się także na głowie.

Jak pielęgnować łaciatego duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego?

Pielęgnacja tej rasy psa jest łatwa i przyjemna, musimy pilnować jedynie regularności. Podpowiemy, jakie zabiegi pielęgnacyjne są ważne oraz z jaką częstotliwością należy je stosować.

Szczotkowanie krótkowłosego duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego

Duńsko-szwedzki pies wiejski ma krótką sierść, która nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Warto jednak szczotkować ją przynajmniej raz w tygodniu, a w okresie linienia częściej, ponieważ martwy włos ciężko usunąć z tapicerek i ubrań. Systematyczne wyczesywanie pomoże uniknąć nam dodatkowego sprzątania i sprawi, iż futro naszego pupila będzie gładkie i lśniące. Możemy robić to przy pomocy furminatora (który dobrze usuwa martwy włos) lub gumowej szczotki z wypustkami.

Kąpiel również jest ważna

Duńsko-szwedzki pies wiejski nie wymaga częstych kąpieli. Warto umyć go raz, dwa razy w roku lub częściej, jeżeli się ubrudzi. Nie jest duży, więc bez problemu zmieści się do wanny. Możemy użyć szamponu do białej sierści, dobrze sprawdzi się również szampon regenerujący – w zależności od potrzeb. Ważne, by psa dokładnie namydlić i spłukać, a następnie wysuszyć miękkim ręcznikiem lub suszarką – pamiętajmy, iż nie powinna być ustawiona na zbyt wysoką temperaturę.

Jakie dodatkowe zabiegi pielęgnacyjne będą potrzebne?

Duńsko-szwedzki pies wiejski potrzebuje regularnych kontroli uszu, pazurów i uzębienia, by w razie konieczności móc podjąć odpowiednie kroki. Nadmiar woskowiny może prowadzić do stanów zapalnych, dlatego należy dbać o stan uszu. Dobrze wyczyścimy je przy pomocy specjalnych preparatów. Zbyt długie pazury utrudniają chodzenie, a także powodują dyskomfort. Precyzyjnie przytniemy je, używając obcinaczek dla psów. Ważne, by były dostosowane do rozmiarów naszego pupila. Natomiast kamienia nazębnego najszybciej pozbędziemy się, czyszcząc zęby szczoteczką i pastą do zębów.

Usposobienie i charakter dansk-svensk gårdshund

Duńsko szwedzki pies wiejski to idealny kompan dla aktywnych rodzin. Dlaczego? Chętnie odpowiemy na to pytanie. Przedstawiamy najważniejsze cechy jego charakteru.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – jak zachowuje się w domu?

Duńsko-szwedzki pies wiejski to prawdziwy pieszczoch. Chętnie towarzyszy w wykonywaniu różnych prac domowych. Lubi angażować się w życie rodziny i uwielbia jej towarzystwo, jest również przyjaźnie nastawiony do dzieci. Oczywiście warto uczyć swoje pociechy adekwatnego traktowania zwierząt. Powinny znać i szanować wyznaczone granice.

Duńsko-szwedzki pies wiejski w stosunku obcych do ludzi i innych zwierząt

Duńsko-szwedzki pies wiejski raczej z dystansem podchodzi do nowych ludzi odwiedzających nasz dom. Może żyć w dobrych relacjach z innymi psami, ale powinien mieć zapewnioną odpowiednią socjalizację już od najmłodszych lat. Kiedyś mówiono o nim „szczurołap”, ma silny instynkt łowiecki – w związku z tym trzymanie go w jednym domu z innymi, mniejszymi zwierzętami nie jest dobrym pomysłem.

Jakie są jego ulubione zajęcia?

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest bardzo aktywny. Nie stroni od zabaw z ukochanymi opiekunami. To szybki i zwinny psiak – wolny czas lubi spędzać na zewnątrz. Uwielbia długie spacery. Chętnie bierze udział w psich sportach, może być również szkolony do polowań w charakterze norowców i posokowców.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – wychowanie

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest aktywny, czujny i w każdej chwili gotowy do działania. Musimy nauczyć go odpowiednich reakcji na określone bodźce, a także wpajać adekwatne zachowania już od szczeniaka. Z przyjemnością opowiemy Ci, o czym warto pamiętać oraz na co zwrócić uwagę przy wychowaniu psa tej rasy.

Dom z ogrodem czy mieszkanie w bloku?

Duńsko-szwedzki pies wiejski może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i mieszkaniu w bloku. Jego niewielkie rozmiary sprawiają, iż odnajdzie się w każdych warunkach. Nie jest szczekliwy, więc nie musimy się martwić o skargi sąsiadów na hałas. To doskonały stróż – jeżeli intruz wkroczy na naszą posesję, czujny pies z pewnością zaalarmuje nas o tym fakcie. Musimy jednak pamiętać, by regularnie wyprowadzać go na spacery. Dzięki systematycznej aktywności fizycznej i umysłowej, w domu będzie spokojny. Dodatkowo musimy pamiętać o tym, iż duńsko-szwedzki pies wiejski nie lubi samotności, w związku z tym nie nadaje się do życia w kojcu, na podwórku.

Akcesoria przydatne w wychowaniu

W wychowaniu duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego przyda się kilka akcesoriów. Oto najważniejsze z nich:

• szelki i smycz – wybór odpowiednich szelek i smyczy jest kluczowy, zwłaszcza dla tak aktywnej rasy, jak duńsko-szwedzki pies wiejski. Takie akcesoria przydają się podczas codziennych spacerów. Szelki są wygodniejsze i bezpieczniejsze niż obroża, ponieważ rozkładają siłę pociągnięcia na większą część ciała psa,
• zabawki do żucia i interaktywne – psy tej rasy są aktywne i inteligentne; ważne jest, by miały odpowiednie zabawki, które pomogą im się skupić oraz odpowiednio spożytkować drzemiące w nich pokłady energii. Trening fizyczny i umysłowy jest niezwykle istotny, ponieważ dzięki niemu pies będzie spokojniejszy w domu. To również świetna okazja do pogłębienia więzi ze swoim pupilem. Swojemu psiakowi możemy zaproponować zabawki interaktywne się lub takie do żucia i gryzienia – wybór zależy od nas,
• legowisko – wygodne i ciepłe miejsce do spania jest ważne dla wszystkich czworonoga. Duńsko-szwedzki pies wiejski będzie wdzięczny za miękkie, ale trwałe legowisko, w którym będzie mógł odpocząć. Warto postawić je w pomieszczeniu, gdzie najczęściej relaksują się domownicy.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – najważniejsze aspekty jego szkolenia

Dansk-svensk gårdshund to pies inteligentny i wszechstronny. Niektórzy przedstawiciele rasy szkoleni są do pomocy ratownikom i myśliwym. Możemy również zaangażować ich do udziału w psich sportach. Jak powinno wyglądać szkolenie duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego? Podpowiadamy!

Nauka posłuszeństwa w szkoleniu psa

Podczas szkolenia duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego w pierwszej kolejności powinniśmy skupić się na nauce posłuszeństwa. Treningi warto rozpocząć, jak najwcześniej, najlepiej, kiedy nasz pupil pozostało szczeniakiem. Początkowo powinniśmy skupić się na podstawowych komendach, takich jak „siad”, „waruj”, „do mnie”, ponieważ zapewniają bezpieczeństwo i znacznie ułatwiają dalsze szkolenie. Ważna jest konsekwencja i dużo cierpliwości – to najlepszy sposób na to, by osiągnąć zamierzony efekt.

Szkolenie psa na norowca i posokowca wymaga specjalnych treningów, które pomagają wydobyć naturalne predyspozycje psa do pracy. Bardzo ważna jest:

• zabawa w tropienie i łowienie – warto nauczyć psa śledzenia zapachu i „łapania” zabawek lub specjalnych manekinów, imitujących zwierzynę łowną. To przygotuje go do pracy w norach. Możesz również nauczyć duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego tropienia poprzez ukrywanie zabawek lub przysmaków i zachęcanie go do ich szukania. Stopniowo komplikuj zadania, wprowadzając nowe zapachy i dłuższe trasy,
• symulacja prawdziwych warunków – jeżeli to możliwe, trenuj w warunkach zbliżonych do prawdziwych polowań, używając naturalnych zapachów i środowiska, aby przyzwyczaić psa do pracy w terenie,
• zabawa w kopanie – organizuj zabawy, które pozwalają psu na wykopywanie zabawek czy przysmaków z piaskownicy lub specjalnie przygotowanego miejsca w ogrodzie,
• praca w zamkniętych przestrzeniach – przyzwyczaj psa do pracy w ciasnych przestrzeniach, używając tuneli treningowych lub bezpiecznych nor, aby nauczyć go efektywnej pracy w terenie.

Jakie sporty są odpowiednie dla duńsko-szwedzkiego psa tropiącego?

Duńsko-szwedzki pies wiejski gwałtownie się uczy, jest rasą aktywną i wszechstronną, która świetnie sprawdza się w różnych dyscyplinach sportowych. Oto kilka dyscyplin, które mogą okazać się odpowiednie dla tej rasy:

• agility – jest to sport, w którym pies, kierowany komendami przewodnika, musi pokonać przeszkody w określonym czasie. Duńsko-szwedzkie psy wiejskie są zwinne i inteligentne, co sprawia, iż agility może być dla nich zarówno dobrą formą zabawy, jak i wyzwaniem umysłowym,
• flyball – to zespołowy sport wyścigowy; psy biegną po torze, pokonując przeszkody, aż do zwolnienia piłki z maszyny przez naciśnięcie sprężynowego mechanizmu, po czym muszą przynieść piłkę z powrotem do przewodnika. Flyball to sport wymagający szybkości, skupienia i współpracy,
• rally obedience (rally-o) – jest to dyscyplina oparta na posłuszeństwie, która łączy elementy posłuszeństwa i agility. Pies i przewodnik przechodzą wspólnie przez tor z różnymi stacjami, wykonując określone zadania,
• dog frisbee – to sport polegający na rzucaniu dyskiem (frisbee), który pies ma za zadanie złapać. Wymaga dobrej koordynacji i szybkości, a także współpracy między psem a przewodnikiem. To świetna aktywność na świeżym powietrzu, która może dostarczyć dużo radości.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – hodowla

Duńsko-szwedzki pies wiejski nie cieszy się dużą popularnością w naszym rodzimym kraju. Powinniśmy zatem rozpocząć poszukiwania hodowli idealnej za granicą. Kiedy już znajdziemy taką, która potencjalnie jest w stanie sprostać naszym oczekiwaniom, powinniśmy dokładnie ją sprawdzić zanim zdecydujemy się na zakup szczeniaka. Poniżej przedstawiliśmy najważniejsze aspekty związane z hodowlą.

Rodowód i metryka psa

Duńsko-szwedzki pies wiejski aktualnie przynależy jedynie do Międzynarodowej Organizacji Kynologicznej (FCI), musimy zatem szukać organizacji, które przynależą właśnie do tejże organizacji. Dzięki temu będziemy mieć pewność, iż psy są rozmnażane w humanitarny sposób i są zapewniane im odpowiednie warunki. Ryzyko wystąpienia chorób genetycznych jest bliskie zeru, a dobrzy hodowcy dokładają wszelkich starań, by wygląd i charakter psiaków był zgodny z obowiązującym wzorcem.

Najlepszym potwierdzeniem „rasowości” danego psa jest metryka, która powinna być wydawana razem ze szczeniakiem. Dokument ten stanowi odpowiednik ludzkiego aktu urodzenia. Znajdziemy w nim dane młodego duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego oraz jego rodziców. Dodatkowo warto wiedzieć, iż na podstawie metryki możemy wyrobić rodowód – nie jest to jednak obowiązkowe. Przydaje się głównie wtedy, gdy chcemy założyć własną hodowlę lub startować z psem w pokazach.

O czym warto pamiętać przed zakupem psa?

Zanim zdecydujemy się na zakup szczeniaka duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego, musimy ustalić kilka ważnych kwestii. Przede wszystkim powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy będziemy w stanie zaspokoić jego potrzebę ruchu oraz poświęcić mu tyle czasu, ile potrzebuje. Powinniśmy również odpowiedzialnie podejść do tematu szkolenia, wychowania i socjalizacji młodego psa – dzięki temu znaczne łatwiej będzie się nam żyło pod jednym dachem z ukochanym czworonogiem. Dobry hodowca chętnie udzieli nam informacji odnośnie rasy i jej potrzeb. prawdopodobnie opowie także o najważniejszych aspektach opieki nad psem. Nie odda żadnego z nich w ręce osoby niedoświadczonej – może zadać nam kilka pytań odnośnie naszego trybu życia oraz warunków mieszkaniowych, by upewnić się, iż zapewnimy szczeniakowi należytą opiekę i zadbamy o jego wychowanie.

Po czym poznać dobrą hodowlę?

Dobry hodowca to osoba, która na pierwszym miejscu stawia dobro zwierząt. Przede wszystkim zapewnia im komplet stosownych badań i szczepień. Trzyma psy w dobrych warunkach, a także dba o odpowiednią socjalizację szczeniąt. Pozostaje w kontakcie z nowymi opiekunami, choćby kiedy młody duńsko-szwedzki pies wiejski już opuści hodowlę.

Miłym gestem ze strony hodowcy jest podarowanie szczeniakowi skromnej wyprawki na lepszy start w nowym domu. W jej skład wchodzi:

• miska na wodę i jedzenie,
• małe opakowanie karmy,
• smycz z obrożą,
• ulubiona zabawka.

Zdrowie duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego

Duńsko-szwedzki pies wiejski to rasa długowieczna. Przy odpowiedniej opiece może przeżyć 15 lat i choćby więcej. Generalnie uważany jest za zdrowego i odpornego czworonoga, rzadko dokuczają mu poważniejsze choroby. Zaliczyć do nich można aseptyczną martwicę głowy kości udowej i wypadanie rzepek. W takim wypadku potrzebna jest pilna interwencja lekarza weterynarii.

Zaleca się również badanie tej rasy psów pod kątem występowania dysplazji biodrowej.

Żywienie duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego

Żywienie duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego, podobnie jak w przypadku innych ras, powinno być dostosowane do jego wieku, poziomu aktywności fizycznej oraz stanu zdrowia. Podpowiemy trochę, jak powinna wyglądać dieta tego energicznego psiaka.

Dieta BARF, a może karma komercyjna? Która metoda żywienia jest lepsza?

Duńsko-szwedzki pies wiejski to z reguły aktywny czworonóg. Potrzebuje zatem diety zaspokajającej jego zapotrzebowanie na energię oraz inne składniki odżywcze. Psa możemy żywić karmą komercyjną lub dietą BARF – to dwie najpopularniejsze metody żywienia. Obie mogą okazać się równie dobre dla Twojego psiaka.

Podawanie psu karmy komercyjnej to prosty i szybki sposób na zapewnienie mu wszelkich niezbędnych składników odżywczych. Takie rozwiązanie jest dobre dla osób, które nie lubią poświęcać dużo czasu w przygotowywanie posiłków. Możemy wybierać wśród karm suchych (które są wydajne i zachowują świeżość na dłużej), a także mokrych (stanowią dodatkowe źródło nawodnienia, a poza tym są aromatyczne).

Dieta BARF to naturalny sposób żywienia, jest bardzo zdrowy, ale musimy przestrzegać adekwatnych proporcji poszczególnych składników oraz pamiętać o odpowiednim przechowywaniu mięsa. Głównym składnikiem diety BARF jest surowe mięso, dodatek stanowią podroby, kości oraz niektóre warzywa i owoce. Przed wdrożeniem do życia psa tego rodzaju diety, warto skonsultować się z dietetykiem zwierzęcym lub zaczerpnąć wiedzy w temacie z innych, sprawdzonych źródeł.

Jak żywić psa na różnych etapach życia?

Warto dostosować dietę psa do różnych etapów jego życia, aby zapewnić mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze, które są najważniejsze dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Każdy etap życia naszego duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego charakteryzuje się specyficznymi potrzebami żywieniowymi, które wynikają ze zmieniającego się metabolizmu, tempa wzrostu, poziomu aktywności.

W okresie szczenięcym, kiedy psy rozwijają się najintensywniej, ich dieta powinna być bogata w białko i kalorie, aby wspierać szybki wzrost mięśni i kości. Szczenięta potrzebują energii, ale małe żołądki nie pomieszczą dużych porcji, dlatego zaleca się karmienie ich częściej, mniejszymi ilościami. Ważne jest, aby karma dla szczeniąt była wysokiej jakości i dostosowana do rozmiaru rasy.

Gdy psy wchodzą w okres dorosłości, ich żywienie powinno stabilizować się na poziomie, który pomaga w utrzymaniu optymalnej wagi i zdrowia. Dorosłe psy potrzebują nieco mniej białka i tłuszczy w przeciwieństwie do szczeniąt. Poza tym ważne jest zapewnienie odpowiedniej równowagi między poszczególnymi witaminami i minerałami. Poziom aktywności psa ma znaczący wpływ na jego zapotrzebowanie kaloryczne. Duńsko-szwedzki pies wiejski lubi ruch, zatem będzie potrzebował więcej energii.

Dodatkowe informacje odnośnie żywienia duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego

Swojego duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego warto karmić o regularnych porach. Pozwala to na utrzymanie stabilnego poziom cukru we krwi oraz zapobiega przekarmieniu. Ilość i częstotliwość posiłków będą zależeć od wieku, rozmiaru, a także poziomu aktywności psa. Dodatkowo pamiętaj o tym, by psiak miał zawsze dostęp do świeżej i czystej wody pitnej. Zwracaj uwagę na to, co je Twój pies, ponieważ niektóre pokarmy mogą okazać się dla niego szkodliwe. Unikaj produktów, takich jak czekolada, winogrona, cebula czy słodziki typu ksylitol.

W zależności od indywidualnych potrzeb psa, lekarz weterynarii może zalecić stosowną suplementację, np. kwasy tłuszczowe omega-3 dla poprawy stanu skóry i sierści lub glukozamina dla zdrowia stawów.

Cena i koszty utrzymania duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego

Cena za duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego może różnić się w zależności od wielu czynników, takich jak pochodzenie, unikalne cechy, a także potencjalne przeznaczenie (np. psy wystawowe vs psy domowe).

W Polsce rasa ta nie pozostało bardzo popularna, co może wpływać zarówno na jej dostępność, jak i cenę. Orientacyjnie może kosztować od ok. 2000 do 5000 zł. Za szczenię z renomowanej hodowli możemy zapłacić więcej.

Jednakże, aby uzyskać najbardziej aktualne dane dotyczące ceny szczeniąt duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego w Polsce, najlepiej jest skontaktować się bezpośrednio z hodowcami specjalizującymi się w tej rasie lub z organizacjami rasowymi. Dostarczą dokładnych informacji na temat dostępności szczeniąt i aktualnych cenach. Ponadto warto uwzględnić dodatkowe koszty związane z opieką nad psem, takie jak szczepienia, wyposażenie, żywność i opieka weterynaryjna. Chętnie opowiemy o nich nieco więcej.

Koszty utrzymania w ujęciu miesięcznym

Do podstawowych wydatków związanych z utrzymaniem duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego należy:

• karma – dla duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego koszt karmy może wynosić od 150 zł do 300 zł miesięcznie, w zależności od wybranej marki i rodzaju (sucha, mokra, itd.),
• worki na nieczystości – koszt worków na nieczystości może być stosunkowo niski, ale jest to niezbędny wydatek dla posiadaczy psów. Zakładając, iż używasz średnio jednego worka dziennie, cały pakiet może kosztować około 20-30 zł miesięcznie, w zależności od marki i miejsca zakupu,
• przysmaki – koszt przysmaków może się różnić w zależności od ich rodzaju, jakości oraz tego, jak często je podajesz. Można przyjąć, iż na przysmaki wydamy od 50 zł do 150 zł miesięcznie.

Koszty utrzymania w ujęciu rocznym i dwuletnim

Roczny koszt utrzymania może wynosić od 5000 do 1200 zł, a dwuletni od 10 000 do 20 000 zł. Szacunki te obejmują wydatki związane z karmieniem, opieką weterynaryjną, szkoleniem z trenerem, konsultacjami z dietetykiem zwierzęcym, ubezpieczeniem oraz akcesoriami, takimi jak:

• legowisko,
• miski na pokarm i wodę,
• smycz i szelki,
• zabawki,
• szampon,
• szczotka,
• preparaty do uszu i oczu,
• pasta i szczoteczka dla psów.

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż rzeczywiste koszty mogą się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb psa, zmian cen produktów i usług oraz potencjalnych nieprzewidzianych wydatków zdrowotnych.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – podsumowanie

Duńsko-szwedzki pies wiejski jest rasą o bogatej historii i wyjątkowych cechach, która powoli, ale pewnie zyskuje na popularności poza swoją ojczyzną w Danii i Szwecji. W niniejszym artykule opowiedzieliśmy trochę o jego pochodzeniu oraz najważniejszych cechach charakteru. Jego zrównoważony temperament czyni go doskonałym wyborem dla rodzin, poszukujących psiego towarzysza życia. Jest psem posiadającym duże predyspozycje do szkolenia – omówiliśmy najważniejsze aspekty związane z codziennymi treningami. Nie zapomnieliśmy także opisać kwestii związanych z odpowiednim żywieniem i pielęgnacją. Naszej uwadze nie umknęły również podstawowe koszty związane z nabyciem psa, które postanowiliśmy wymienić i krótko podsumować. Warto przeanalizować sobie wady i zalety rasy, by stwierdzić, czy duńsko-szwedzki pies wiejski to faktycznie pupil dla nas. Dla tych, którzy są gotowi otworzyć przed nim swoje domy i serca, psiak ten z pewnością odwzajemni się swoją niezachwianą lojalnością i przywiązaniem, stając się nieodłącznym towarzyszem przez wiele lat.