Turning the Tide: lokalni rezydenci w Gdańsku

19 godzin temu

Od 9 kwietnia gościmy w projekcie Turning the Tide dwie osoby artystyczne: Lindę Lemon oraz Iwo Kondefera. Nad czym pracują gdańscy artyści i jak wygląda postęp prac w trakcie ich trzymiesięcznej rezydencji?

Turning the Tide (TTT) to projekt artystyczny i transdyscyplinarny dialog mający na celu twórczą reakcję na konkretne zagrożenie związane z kryzysem klimatycznym w miastach położonych nad wodą. Projekt ma na celu zaangażowanie lokalnych mieszkańców, wzmocnienie niewysłuchanych dotąd głosów i zwiększenie świadomości na temat kwestii klimatycznych. W projekt TTT zaangażowanych jest 5 partnerów – Intercult (Szwecja), Artit (Grecja), Wiener Bildungsakademie (Austria), DEAR HUNTER (Holandia) i Instytut Kultury Miejskiej (Polska) we współpracy z Fablevision Scotland i siecią River//Cities.

Linda Lemon:

Podczas mojej rezydencji w Gdańsku chcę zwrócić uwagę na problem sieci widmo i potrzebę zrównoważonego rybołówstwa na Morzu Bałtyckim. Ten projekt, podobnie jak kilka moich wcześniejszych, koncentruje się na pleceniu i udziale społeczności.

Sieci widmo to porzucone lub zagubione w morzu sieci i liny rybackie. Wykonane są z plastiku i stanowią poważne zagrożenie dla morskiej fauny. choćby jeżeli nie są już używane, przez cały czas łapią ryby, ssaki morskie i ptaki. Zwierzęta często giną, ponieważ nie mogą się wydostać. Z czasem sieci rozkładają się na mikrocząsteczki plastiku, czyli mikroplastik, który zanieczyszcza wodę. Ryby i inne morskie stworzenia zjadają te cząsteczki – a potem mogą one trafić również do naszego jedzenia. To poważny problem na Morzu Bałtyckim, ponieważ Bałtyk nie wymienia wody tak intensywnie jak inne morza – zanieczyszczenia pozostają więc w nim przez długi czas.

Pierwszą częścią mojego projektu będzie stworzenie huśtawek z sieci. Aktualnie jestem na etapie podejmowania decyzji projektowych, prototypowania i logistyki. Drugą częścią projektu będą warsztaty plecionkarskie z wykorzystaniem sieci widmo. Uczestnicy będą mogli zabrać swoje kosze do domu i używać ich do przechowywania rzeczy lub jako osłonki na doniczki. To sposób na nadanie sieciom nowego życia.
Chciałabym także zorganizować spotkanie z ekspertami w formie wykładu o sieciach widmo i zrównoważonym rybołówstwie, aby uczestnicy mogli lepiej zrozumieć problem i dowiedzieć się, co mogą zrobić, by pomóc. Planuję, iż projekt zakończy się wydarzeniem publicznym, podczas którego zaprezentowane zostaną huśtawki, odbędą się warsztaty plecionkarskie i wykład o sieciach widmo.

Iwo Kondefer:

Podczas rezydencji w Gdańsku realizuję instalację multimedialną ukazującą okolice Parku Oruńskiego. Będzie ona ukazywać to miejsce z perspektywy nietoperzy i obejmować lata: 1978, 2015, 2025 i 2040.
Czasem, ale znacznie rzadziej, będę ukazywał również ludzki punkt widzenia. Korzystam z różnych mediów takich jak film, nagrania terenowe, fotografia i dźwiękowe opowieści.

Ostatnie dni spędziłem w Zbiornik Wody Stara Orunia. Realizowałem tam ujęcia do eksperymentalnego filmu, nad którym pracuję. Rozpocząłem również współpracę ze śpiewaczką, artystką dźwiękową – Anną Jurkiewicz, która wcieli się w Narratorkę w tym projekcie. Noce natomiast spędzam w Parku Oruńskim, realizując nagrania terenowe.

W ciągu ostatnich tygodni odbyłem również konsultacje chiropterologiczne z Martyną Jankowską-Jarek i pisałem tekst, w którym próbuję symulować perspektywę nocka rudego.