Szczaw czerwony – Szczaw krwisty – uprawa

Zdjęcie: Szczaw czerwony – Szczaw krwisty

Szczaw czerwony vel Szczaw krwisty (Rumex sanguineus var. sanguineus) jest odmianą botaniczną szczawiu gajowego (Rumex sanguineus). Natomiast najpopularniejszą odmianą uprawną szczawiu krwistego jest szczaw krwisty ‘Bloody Dock’, który to jest uprawiany zarówno jako roślina jadalna (warzywo liściaste), ale też roślina ozdobna.

Szczaw krwisty – jak wygląda

Szczaw czerwony jest wieloletnią rośliną zielną. Roślina ta swoim pokrojem i kształtem liści przypomina szczaw zwyczajny, składa się bowiem z ciasnej rozety liści o lancetowatym kształcie. Zasadniczo różnią się tylko kolorem tych liści, a mianowicie w przypadku szczawiu krwistego nerwy są wyraźnie zaznaczone i wybarwione na jaskrawo czerwony kolor. Czerwone są również ogonki liściowe.

Szczaw czerwony w pierwszym roku tworzy małe, zwarte kępki niewielkich, okrągławych listków. W drugim roku kępki są wyraźnie większe osiągając ok. 30 cm wysokości i rozpiętości. Liście są już większe i wydłużone. jeżeli zakwitnie, to wysokość pędu kwiatowego może osiągnąć ok. 50 cm.

W kolejnym roku od wysiania, jeżeli liście i pędy kwiatostanowe nie były na bieżąco ścinane, to kępy stają się naprawdę imponujące, dorastające do choćby 60-70 cm wysokości. Do tego na długich łodygach pojawiają się delikatne, białe kwiatuszki, a liście są długie, lancetowate, z wyraźnie zaznaczonymi, krwistoczerwonymi nerwami. Jeśli jednak liście są systematycznie ścinane, to rozeta coraz mocniej się zagęszcza, ale listki są drobniejsze i delikatniejsze.

Szczaw krwisty może spełniać rolę nie tylko warzywa, ale ze względu na niezwykle dekoracyjne liście może być również rośliną ozdobną, wyglądem bowiem przypomina fitonie.

Szczaw czerwony – uprawa

Szczaw czerwony można uprawiać poprzez wysiew nasion wprost do gruntu. Nasiona szczawiu czerwonego wysiewa się wczesną wiosną (marzec/kwiecień) na głębokości 0,5-1 cm. Ziemia powinna być żyzna, najlepiej zasilona kompostem lub w poprzednim sezonie obornikiem, głęboko uprawiona i zawsze wilgotna, szczaw bowiem lubi wilgotne podłoże. Roślina w przesuszonym podłożu gwałtownie zaczyna więdnąć, ale podlana błyskawicznie się odradza. Szczaw ten dobrze sobie radzi rosnąc w ziemi ciężkiej i gliniastej.

Szczaw krwisty może rosnąć zarówno w słońcu, jak i w cieniu, dlatego jako roślinę ozdobną można go sadzić choćby pod drzewami, albo jako obwódki rabat kwiatowych.

Drygi sposób uprawy to zakup gotowych sadzonek lub rozmnażanie przez podział kęp, które tworzy. Wystarczy je wiosną oddzielić szpadlem, co z latami nie jest takie proste, ponieważ roślina mocno się ukorzenia.

Szczaw czerwony rozmnaża się również bez problemu sam. Wystarczy nie ścinać kwiatostanów, a nasiona rozsieją się poza naszą kontrolą i bez problemów przyjmą w nowych miejscach. jeżeli więc nie chcemy by opanował warzywnik lub ogród, to lepiej jest likwidować pędy kwiatostanowe zanim powstaną nasiona.

Jest to warzywo wieloletnie, odporne na mróz, nie wymaga więc okrywania przed zimą. jeżeli choćby nieco przemarznie, to wiosną bez większych problemów się odrodzi.

Uprawa szczawiu krwistego w donicy

Szczaw krwisty można przez cały rok uprawiać w donicy albo w skrzynce na parapecie w kuchni albo na balkonie. Najlepiej jest wybrać odmianę ‘Bloody Dock’ i traktować ją jako roślinę jednoroczną. A dlaczego? Otóż w pierwszym roku listki szczawiu krwistego tej odmiany są drobne, delikatne i bardzo smaczne. Idealnie nadają się do sałatek.

Traktując natomiast szczaw czerwony jako roślinę ozdobną można go siać do doniczek komponując z innymi roślinami ozdobnymi albo kwitnącymi.

Tak samo jak w przypadku siewu w gruncie tak i w donicy powinna znaleźć się dość żyzna ziemia a nasiona wysiewa się na głębokości do 1 cm. Uprawa powinna być systematycznie podlewana i można ją od czasu do czasu zasilić biohumusem.

Jak smakuje szczaw czerwony

Szczaw krwisty ma kwaskowy smak, ale jest on o wiele delikatniejszy niż smak typowego szczawiu. I dlatego właśnie idealnie nadaje się do jedzenia na surowo. Najlepiej smakują listki młode, które zrywa się wraz z pędami. Listki te można kłaść na kanapkach, dodawać do sałatek oraz pięknie dekorować nimi różne potrawy.

Przez swoją delikatność liście szczawiu czerwonego nie bardzo nadają się na zupę szczawiową. Ta ma być bowiem wyrazista i kwaśna, jeżeli ma być smaczna, a tego nie da jej ten gatunek szczawiu.

Fot. główna: depositphotos.com