6 godzin temu
Ten skryty gatunek wyróżnia się wyjątkową zdolnością przetrwania w zmiennych warunkach klimatycznych. Jego sposób poruszania się, strategia obronna i wybór środowiska sprawiają, iż skutecznie unika zagrożeń. Występuje w wielu regionach Europy, choć jej populacje są lokalne i w części miejsc niestabilne, co odzwierciedla wrażliwość gatunku na zmiany środowiskowe.
REKLAMA
Zobacz wideo Rozpieść swojego pupila bez wydawania pieniędzy
Największy śpioch europejskich lasów. Popielica szara przesypia większą część roku
Zwierzę zapada w zimowy sen na około 250 dni, czyli pozostaje nieaktywne przez ponad osiem miesięcy. Hibernacja zaczyna się najczęściej wczesną jesienią i trwa do późnej wiosny, gdy warunki ponownie sprzyjają aktywności. Tak długa przerwa w funkcjonowaniu wymaga wcześniejszego nagromadzenia znacznych zapasów energetycznych.
Przed nadejściem chłodów popielica intensywnie magazynuje tkankę tłuszczową. Zwiększona masa ciała pozwala jej przetrwać zimowe miesiące bez poszukiwania pożywienia. To skuteczna strategia, dzięki której unika niskich temperatur i braku pokarmu.
Popielica żyje wysoko ponad ziemią. Sprawnie porusza się po gałęziach
Zwierzę prowadzi nocny tryb życia, a choć większość czasu spędza w koronach drzew. Ostre pazury i długie palce umożliwiają pewny chwyt oraz sprawne przemieszczanie się choćby po bardzo cienkich gałązkach. Dzięki temu kontakt z ziemią ogranicza do minimum.
Popielica szara wybiera lasy liściaste i mieszane, które oferują jej schronienie i stały dostęp do pokarmu. Zajmuje naturalne dziuple, szczeliny skalne i budki lęgowe. Zdarza się, iż pod koniec lata odwiedza przydomowe ogrody lub zabudowania, jeżeli znajdzie tam dużo pożywienia.
PopielicaAutorstwa Svicková - Praca własna, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19829147
Puszysty ogon popielicy ułatwia utrzymanie równowagi podczas skoków między gałęziami. Ubarwienie futra w odcieniach szarości lub brązu pomaga jej wtapiać się w otoczenie. Duże oczy i długie wibrysy poprawiają orientację w gęstym środowisku drzew.
Czym żywi się największy śpioch Europy. Jego dieta zmienia się w rytmie natury
Popielica szara żywi się głównie pokarmem roślinnym. Zjada nasiona, orzechy, owoce oraz korę drzew, a tylko sporadycznie owady lub ptasie jaja. Jesienne żołędzie i bukiew stanowią podstawowe źródło energii potrzebnej do przygotowania się do zimy.
W okresie intensywnego żerowania może odwiedzać sady lub ogrody w poszukiwaniu dojrzałych owoców. Mimo iż bywa uciążliwy, jest gatunkiem chronionym, a jego populacje są wrażliwe na zmiany w środowisku.
Dodatkową ciekawostką jest fakt, iż popielica szara odgrywa istotną rolę w ekosystemie. Przenosząc nasiona drzew i krzewów przyczynia się do naturalnego odnawiania lasu oraz zwiększania różnorodności biologicznej. Jej obecność świadczy często o dobrej kondycji środowiska, ponieważ gatunek ten wymaga stabilnych warunków i bogatej bazy pokarmowej.
