Nasi artyści na Międzywojewódzkim Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych

1 rok temu

Zdjęcie: Zespół Obrzędowo-Śpiewaczy Śwarne Kakonianki - obrzęd „Dziwy i cuda w kakuński chałupie” / Fot. Śwarne Kakonianki

Stowarzyszenie Wzdolskie Kołowrotki, Zespół Pieśni i Tańca Piekoszowianie, Zespół Obrzędowo-Śpiewaczy Śwarne Kakonianki i Zespół Folklorystyczno-Obrzędowy Sołtyski wzięły udział w tegorocznym Międzywojewódzkim Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych, który odbywa się w Tarnogrodzie od 1975 r.

48 Międzywojewódzki Sejmik Wiejskich Zespołów Teatralnych trwał od 3 do 5 marca w Tarnogrodzie.

Formuła sejmików obejmuje pięć przeglądów międzywojewódzkich, podczas których wiejskie zespoły teatralne prezentują spektakle. Teatr ludowy to dzisiaj głównie dwa typy przedstawień: widowiska obrzędowe i spektakle dramatyczne. Pierwsze to inscenizacje obrzędów i zwyczajów, podań i pieśni, drugie to realistyczny repertuar należący do klasyki dramaturgii bądź będący autorskimi próbami kierowników i członków zespołów.

– Podczas tych spotkań widz ma możliwość poznania tradycji i obrzędów z danego regionu Polski, obserwuje od dawna niewykonywane czynności gospodarskie. Sejmik ma na celu ocalenie od zapomnienia obrzędów, takich jak: gody, zapusty, noc świętojańska, wicie wianków, chodzenie z gwiazdą, wesele, chrzciny, ostatni różaniec i wiele innych oraz prac wiejskich: darcie pierza, prządki, kiszenie kapustyKapusta (Brassica L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny … More, kopanie kartofli itd. Publiczność często ma okazję spróbować regionalnych potraw i napitków, którymi, po „odegraniu przez nie roli” na scenie, jest częstowana przez aktorów. Niejednokrotnie potrawa jest przyrządzana podczas spektaklu jako regionalne danie charakterystyczne dla odgrywanego obrzędu, wtedy widz może poczuć się jak gość wydarzenia – mówi dr Alicja Trukszyn, która konsultowała zgodność z obrzędowością regionalną.

Wiejscy artyści sięgają do bogatych złóż swojej rdzennej kultury, odkrywają nowe tematy, odnajdują stare sprzęty i narzędzia. Wyjątkowość spektakli polega na tym, iż wszystko, co się dzieje na scenie, nie do końca jest teatrem. Wiejskie zespoły powstają z potrzeby serca i kultywowania zagrożonej tradycji. Odgrywa się dawne obrzędy tak, jak faktycznie wyglądały. Nie ma już dla nich miejsca w rzeczywistości, pozostała tylko przestrzeń na scenie.

Stowarzyszenie Wzdolskie Kołowrotki z Bodzentyna zaprezentowały widowisko „Miedlenie Lnu”, Zespół Pieśni i Tańca Piekoszowianie wystąpili z widowiskiem „Darcie pierza u Helki”, Zespół Obrzędowo-Śpiewaczy Śwarne Kakonianki z Kakonina zaprezentowały widowisko „Dziwy i cuda w kakuński chałupie”, a Zespół Folklorystyczno-Obrzędowy Sołtyski z Pawłowa pokazał „Swaty”.

– To były wspaniałe występy, pełne śmiechu i zabawy. Publiczność nagrodziła naszych artystów gromkimi brawami. Co roku świętokrzyscy udowi artyści prezentują się w trudnych, ale bardzo dobrze przygotowanych widowiskach, promujących naszą kulturę wiejską – dodaje dr Alicja Trukszyn.

Najlepsze spektakle z pięciu regionalnych przeglądów prezentują się na Ogólnopolskim Sejmików Teatrów Wsi Polskiej, który odbywa się od 1984 r. jesienią w Tarnogrodzie.