Kwiaty cebulowe wieloletnie

Zdjęcie: Kwiaty cebulowe wieloletnie

Cebule można podzielić na takie, które należy co roku wykopywać z gruntu i na te, które raz posadzone będą kwitły zachwycająco przez kilka lat. Kwiaty cebulowe wieloletnie, nazywane również bylinami cebulowymi, to dobra inwestycja dla oszczędnych i zapracowanych. Raz odpowiednio posadzone, będą ozdabiały ogród przez kilka lat z rzędu.

Jak prawidłowo sadzić cebule wieloletnie?

Tylko odpowiednie nasadzenie zagwarantuje ogrodnikowi, iż cebule będą prawidłowo rosły i pięknie kwitły przez wiele sezonów. Dlatego przez posadzeniem ich dobrze jest zapoznać się z osobniczymi potrzebami konkretnego gatunku. Chociaż dla większości cebul warunki uprawy są bardzo podobne:

• stanowisko – słoneczne lub półcieniste;
• gleba – żyzna, przepuszczalna o obojętnym pH;
• podlewanie – w okresie wegetacyjnym i w czasie kwitnienia w miarę regularne;
• nawożenie – raz w roku, nawozem długo działającym, wczesną wiosną po ruszeniu wegetacji.

Co więcej, cebule kwitnące wiosną należy posadzić jesienią, ponieważ do kwitnienia potrzebują one najpierw zmarznąć w gruncie. Wieloletnie rośliny cebulowe świetnie sprawdzą się zarówno na rabatach, wśród innych bylin, na trawnikach oraz w pojemnikach i donicach.

Sygnałem do wykopania cebul i zmiany im miejsca bytowania będzie znaczne zmniejszenie kwitnienia lub jego całkowity brak.

Najpopularniejsze kwiaty cebulowe wieloletnie

Narcyzy

Te urocze, słoneczno-żółte zwiastuny wiosny goszczą w wielu przydomowych ogrodach. Zawdzięczają to nie tylko swojej niezaprzeczalnej urodzie, ale również temu, iż raz zasadzone cebule kwitną przez wiele lat, wydając piękne kwiaty, idealnie nadające się również do ozdoby pomieszczeń, jako kwiaty cięte.

W okresie wielkanocnym często wykorzystywane są do ozdoby świątecznych stołów i przez wielu wyrzucane po przekwitnięciu. To błąd! Wystarczy odpowiednio zadbać o narcyzy umieszczone w donicach lub wyciągnąć cebulę z doniczki i przechować do jesieni, a następnie zakopać w ogrodzie. Już na wiosnę cebula wyda kolejny, słoneczny kwiat. Przy odpowiednim doborze odmian, kolejne narcyzy mogą kwitnąć na zmianę od marca do czerwca.

Warto pamiętać, by cebule sadzić już z końcem sierpnia. To konieczne, a by cebule narcyzów mogły przed nadejściem przymrozków odpowiednio się ukorzenić. Można wybrać miejsce zarówno słoneczne jak i zacienione, a ziemia powinna być żyzna, przepuszczalna i wciąż lekko wilgotna.

Kosaciec żyłkowany

Kosaciec żyłkowany (Iris reticulata) jest jednym z gatunków irysów. Kwitnie równie wcześnie jak krokusy, niestety króciutko, dlatego dobrze jest sadzić ten niewysoki gatunek wśród innych cebulowych. Preferuje gleby przepuszczalne, nieco wapienne. Dobrze rośnie zarówno w słońcu jak i półcieniu.

Krokusy

To jedne z pierwszych kwiatów zakwitających we wczesnowiosennych ogrodach. Najpopularniejsze są odmiany w odcieniach fioletu, jednak można z łatwością spotkać również białe i żółte. Nasadzone w niewielkich odległościach od siebie, już pod koniec marca tworzą kolorowe kompozycje pośród zeszłorocznej trawy lub na rabatach. Bardzo odporne i wytrzymałe. Dobrze rosną zarówno w miejscach mocno nasłonecznionych jak i w cieniu. Wystarczy im przepuszczalne, nieco wilgotne podłoże, nawożenie raz w roku i wiele lat będą rosnąć w tym samym miejscu bez konieczności wkopywania cebulek.

Tulipany (tylko odmiany botaniczne!)

Zwykle właśnie o tulipanach myślimy, słysząc „cebule kwiatowe”. To z pewnością jedna z najchętniej i najczęściej uprawianych w ogrodach cebul. Mnogość ich odmian pozwala tworzyć barwne, długokwitnące kompozycje zarówno na rabatach, jak i w pojemnikach czy donicach. Konkretne odmiany różnią się nie tylko kolorem czy kształtem kwiatów, ale również czasem kwitnienia i wielkością. Dlatego to jedne z najbardziej wszechstronnych i dekoracyjnych cebul. Co więcej, po zakwitnięciu świetnie sprawdzają się na kwiat cięty, ozdabiając dodatkowo także i wnętrza.

Tulipany botaniczne zakwitają wcześniej niż typowe odmiany. Tulipany sadzi się w ziemi żyznej i przepuszczalnej. Miejsce może być zarówno słoneczne jak i zacienione, pod drzewami. Wykopuje się je wówczas, gdy już słabo kwitną, a zdarza się to po wielu latach.

Śnieżyca wiosenna

Śnieżyca wiosenna ma drobne, białe dzwoneczki, które mylą się często z przebiśniegami, ale wnikliwy obserwator odróżni je od przebiśniegów po zielonej kropeczce, która znajduje się na końcówkach płatków. Te kwiaty cebulowe mają niewielkie wymagania, wystarczy przepuszczalne podłoże i lekko wilgotna ziemia. One wręcz nie lubią przesadzania, więc raz zasadzone cebulki mogą być w jednym miejscu przez lata. Dobrze znoszą cień, można więc je sadzić pod drzewami, najlepiej w dużych grupach.

Cebulice

Najpopularniejsza w ogrodach jest cebulica syberyjska. To roślina cebulowa z rodziny szparagowatych, dorastająca do wysokości 10 – 15 cm. Wąskie, podłużne liście pojawiają się w marcu, podobnie jak dzwonkowate, zwisające kwiaty, wyrastające po kilka ze szczytu cienkiego pędu. To jedne z pierwszych roślin miododajnych na wiosnę, dlatego chętnie odwiedzane są przez pszczoły i inne zapylacze. Wystarczają im podłoże średnio zasobne, przepuszczalne i miejsce od słonecznego po zacienione.

Szafirki

To bardzo wdzięczne z wyglądu kwiaty cebulowe, choć ze względu na niewielki wzrost mogące wydawać się niepozorne. Najczęściej spotykane są odmiany w kolorze ciemnoniebieskim, jednak można spotkać również szafirki w odcieniach różu, fioletu, bieli, a także dwukolorowe.

Przepięknie prezentują się nasadzane w większych grupach, tworząc gęste kolorowe plamy w szarości pozimowego ogrodu. Najlepszy efekt osiąga się, sadząc kępy 40 lub choćby 50 cebulek Ich uprawa jest banalnie prosta, można sadzić je również w donicach. Wystarczy im przepuszczalna ziemia, zasilanie kompostem lub nawozem wieloskładnikowym zapodanym przed kwitnieniem i w jednym miejscu będą rosnąć wiele lat.

Śnieżyczka przebiśnieg

Przebiśnieg jest symbolem przedwiośnia. Najpiękniej prezentuje się sadzony w dużych skupiskach. Ma piękne, białe, pachnące kwiatuszki, które na dodatek są miododajne. Woli rosnąć w cieniu niż w słońcu, w żyznej, lekkiej, próchnicznej, wapiennej i umiarkowanie wilgotnej ziemi.

Psiząb ogrodowy

Psiząb ogrodowy (Erythronium hybrida) jest u nas mało znany i rzadko spotkać go można w ogrodach. A szkoda, bo pięknie kwitnie intensywnie żółtymi kwiatuszkami. Sadzi się go jesienią w podlożu żyznym i przepuszczalnym. Może rosnąć zarówno w miejscach słonecznych jak i cienistych.

Żonkile

Narcyzy trąbkowe, albo właśnie żonkile, jak się je potocznie nazywa kwitną wiosną. Te kwiaty cebulowe mają niewielkie wymagania. Wystarczy dość żyzne, przepuszczalne i nie za suche podłoże i miejsce w słońcu lub półcieniu. Każdej wiosny powinno się je zasilić nawozem, a co kilka lat wykopać, oddzielić cebulki przybyszowe i podzielić kępy.

Szachownice

Sadząc szachownice ma się do wyboru całą gamę odmian, od wysokich szachownic cesarskich po niewielkich rozmiarów szachownice kostkowate. Te kwiaty cebulowe są proste w uprawie i mało wymagające. Wystarczy im dobrze zdrenowane podłoże (cebule dobrze jest kłaść na warstwie piasku lub drobnego żwirku). Miejsce dla roślin może być słoneczne, a może to być półcień. I przez wiele lat będzie bez ingerencji rosnąć w jednym miejscu.

Puszkinia cebulicowata

Puszkinia cebulicowata wyglądem przypomina cebulicę. Pięknie kwitnie, a jej kwiatuszki mają gwiazdkowatą budowę. Każdy płatek ozdobiony jest na środku charakterystycznym, ciemnym paskiem. Puszkinia zakwita wczesną wiosną. Woli słońce, ale i w cieniu powinna zakwitnąć, a kwitnie wczesną wiosną. gwałtownie się rozmnaża (wysiewają się samoistnie nasiona), a ziemię lubi dość żyzną i przepuszczalną.

Ważna praktyka – ogławianie

Ogławianie, czyli obcinanie i usuwanie przekwitniętych kwiatów i pędów kwiatowych to element pielęgnacji korzystny dla wszystkich cebul kwiatowych, jednak w przypadku tych wieloletnich, ma to szczególne znaczenie. jeżeli przekwitłe kwiaty nie zostaną usunięte, roślina skieruje swoje siły na zawiązywanie owoców i nasion. Osłabi to kwitnienie w następnym sezonie, a w przypadku młodych cebulek może powodować problemy z przetrwaniem silnych mrozów.

Usuwanie zasychających kwiatów skłoni roślinę, aby substancje odżywcze „wysłała” do cebuli, zaopatrując ją w zapasy na nadchodzącą zimę. Dzięki temu następne kwitnienie będzie bujne i zdrowe.