Miłośnicy psów kochają swoich zwierzęcych podopiecznych ponad wszystko i chcą, by psiaki zostały przy nich, jak najdłużej. Mimo iż średnia długość życia psa wynosi ok. 12 lat, a niektóre rasy psów dożywają choćby 20 lat, to nie wszystkie mają tak duże szczęście – czasem nie dożywają swoich trzecich urodzin. Dlaczego tak się dzieje? Które z nich nie mogą poszczycić się długim życiem? Odpowiemy na te i wiele więcej innych pytań.
Dlaczego niektóre rasy psów żyją krócej niż inne?
Długość życia psa zależy od wielu czynników, takich jak: styl życia, dieta, dbałość o zdrowie i higienę. Każdy opiekun chce, by jego pies żył jak najdłużej, dlatego stara się zapewnić mu należytą opiekę. Czasem jednak, mimo mocnych starań, psiakom nie udaje się dożyć sędziwego wieku. zwykle psy z krótszym życiem charakteryzują się podatnością na niebezpieczne choroby genetyczne spowodowane nadmierną ingerencją człowieka. Podpowiemy, które rasy psów żyją najkrócej.
Buldogi angielskie, czyli psy brachycefaliczne
Buldog angielski to przyjacielski i oddany pies, który idealnie nadaje się do życia w warunkach miejskich. Może być wspaniałym towarzyszem zarówno dla seniorów, jak i rodzin z dziećmi. Żyje stosunkowo krótko, bo jedynie od 8 do 10 lat. Niestety ze względu na swoją budowę, może być obciążony różnymi dolegliwościami. Należy do ras brachycefalicznych, charakteryzujących się krótką czaszką, spłaszczoną kufą i zwężonymi nozdrzami. W związku z tym może mieć problemy z oddychaniem. Grozi mu również rozszczepienie podniebienia, co kończy się zwykle interwencją chirurgiczną.
Psy brachycefaliczne (należy do nich również m.in. buldog francuski, mops, pekińczyk, shih tzu) często mają problemy z oczami, uszami oraz zębami, mogą cierpieć również na choroby kręgosłupa. Lista chorób i dolegliwości, z którymi może borykać się buldog angielski jest naprawdę długa, ale na tym się nie kończy. Pies ten może również zmagać się z:
- alergiami skórnymi,
- astmą,
- chorobami hormonalnymi,
- chorobami układu sercowo-naczyniowego,
- chorobami endokrynologicznymi,
- chorobami metabolicznymi.
Ponadto buldog angielski bardziej niż inne rasy psów jest narażony na przegrzanie. Dlatego w upalne dni warto ograniczyć aktywności na dworze, by nasz pupil nie dostał udaru. Jak możemy zauważyć buldog angielski to dość chorowity psiak. Dlatego powinniśmy zdecydować się na zakup psa z hodowli, która świadomie rozmnaża zwierzęta. Dzięki temu będziemy mieć pewność, iż nasz buldog nie jest obciążony chorobami genetycznymi.
Dowiedz się więcej o rasie buldog angielski
Berneński pies pasterski
Berneński pies pasterski w tej chwili uważany jest za wszechstronnego psa pracującego i wspaniałego towarzysza rodzin. Dzielnie będzie strzegł Twojej posesji, a dzięki łagodnemu i przyjacielskiemu usposobieniu dużą frajdę sprawi mu zabawa z dziećmi. Jest on odporny zarówno na niskie, jak i wysokie temperatury.
Niestety, jak większość ras dużych i olbrzymich, berneński pies pasterski żyje ok. 6-8 lat, chociaż niektóre osobniki dożywają choćby 10. Pewnie, dlatego iż ma genetyczne predyspozycje do zachorowania na śmiertelne nowotwory. Inne choroby i dolegliwości, z którymi może zmagać się berneński pies pasterski, to:
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
- rozszczep podniebienia,
- entropium,
- zapalenie uszu,
- skręt żołądka,
- zapalenie kłębuszków nerwowych,
- zapalenie naczyń i opon mózgu.
By nasz berneński pies pasterski żył, jak najdłużej, trzeba zapewnić mu odpowiednie warunki do życia – dużo przestrzeni, by mógł się wybiegać. Poza tym warto zabierać go na regularne wizyty do lekarza weterynarii, dostarczać odpowiednią dawkę ruchu i serwować zbilansowane posiłki.
Dowiedz się więcej o rasie berneński pies pasterski
Bernardyn
Bernardyn i berneński pies pasterski mają ze sobą kilka cech wspólnych, co sprawia, iż można je ze sobą pomylić. Mimo wszystko są to dwie odrębne rasy. Bernardyn jest silnym, spokojnym czworonogiem. Odpowiednio pokierowany z pewnością będzie wiernym stróżem domu i jego mieszkańców.
Bernardyny podobnie, jak berneńskie psy pasterskie dożywają średnio 8-10 lat. Często cierpią z powodu chorób układu ruchu, takich jak:
- osteochondroza stawu ramiennego,
- dysplazja stawów biodrowych (obserwuje się częste zwichnięcia),
- zwyrodnienia stawów i kręgosłupa,
- zerwania więzadła krzyżowego,
- enostoza (młodzieńcze zapalenie kości).
Musimy pamiętać, by nie forsować zbytnio kości i stawów bernardyna oraz stosować odpowiednią suplementację, najlepiej w porozumieniu z lekarzem weterynarii.
Dowiedz się więcej o rasie bernardyn
Cavalier king charles spaniel
Cavalier king charles spaniel to mały pies, który powszechnie jest uważany za urokliwego i pięknego towarzysza. Może żyć maksymalnie do 10 lat. Powszechną chorobą wśród cavalierów jest niedomykalność zastawki serca, która pojawia się zwykle po ukończeniu przez psa 6 roku życia. Właśnie dlatego w tym okresie warto wykonywać regularne badania serca. Cavaliery równie często zmagają się z chorobami oczu, czyli:
- zaćmą,
- dysplazją siatkówki,
- dystrofią rogówki.
Jeśli więc posiadasz w swoim domu psa rasy cavalier king charles spaniel musisz pozostać w stałym kontakcie z lekarzem weterynarii i zabierać psiaka na regularne badania kontrolne. Pamiętajmy, iż odpowiednia opieka nad cavalierem może wydłużyć jego życie.
Dowiedz się więcej o rasie cavalier king charles spaniel
Wilczarz irlandzki
Wilczarz irlandzki to potężny, wytrzymały pies, zaliczany do grupy chartów. Sama jego postura budzi respekt. Mogłoby się wydawać, iż jest dość odporny na choroby – niestety nie jest to prawdą. Wilczarz irlandzki żyje średnio od 6 do 10 lat. Zdecydowanie lepiej czuje się zimą i jesienią. Kiepsko znosi wysokie temperatury, dlatego szczególnie latem powinniśmy zadbać o jego komfort. Psy tej rasy mogą być obciążone różnymi wadami i chorobami dziedzicznymi, niezwykle często chorują m.in. na:
- choroby serca (np. kardiomiopatia przerostowa),
- choroby oczu (np. postępujący zanik siatkówki),
- choroba von Willebranda (zaburzenia krzepnięcia krwi),
- zespolenie wrotne PSS.
Oprócz tego wilczarz irlandzki może cierpieć na dolegliwości charakterystyczne dla ras dużych i olbrzymich, a zalicza się do nich:
- rozszerzenie i skręt żołądka,
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, która powoduje problemy z poruszaniem.
Dowiedz się więcej o rasie wilczarz irlandzki
Dog niemiecki
Dog niemiecki to pies, który zalicza się do grupy molosów w typie doga. Uważa się go za jednego z największych psów na świecie. Samce mogą mierzyć od 80 do 90 cm, a samice od 72 do 84 cm w kłębie. Są potężne i dobrze umięśnione, swoim wyglądem wzbudzają respekt. To oddani towarzysze – kochają swoich opiekunów i z reguły nie przejawiają agresji (chociaż ich wygląd może sugerować coś zupełnie przeciwnego). Jednakże psy te w stosunku do obcych mogą być nieufne. Poza tym dog niemiecki jest odważny, lojalny i czujny – taka mieszanka cech w połączeniu z odpowiednim szkoleniem uczyni z niego wspaniałego psa stróżującego.
Mimo iż dog niemiecki to silny pies, długość jego życia jest zatrważająco krótka, bo wynosi od ok. 8 do 10 lat. Wynika to z licznych wad genetycznych, którymi mogą być obciążone psy tej rasy. Niektóre osobniki nie dożywają choćby piątych urodzin. Dlatego bardzo ważne jest rozważne wybieranie hodowli, w której psy są rozmnażane świadomie. Oto niektóre wady i choroby popularne wśród dogów niemieckich:
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz rozszerzenie i skręt żołądka,
- kardiomiopatia rozstrzeniowa,
- kostniakomięsak,
- alergie,
- choroby oczu (np. jaskra),
- wady powiek.
Dowiedz się więcej o rasie dog niemiecki
Shar pei
Shar pei to stara rasa psa, która pochodzi z Chin. Nie sposób pomylić go z innym psem, ponieważ jego cechą charakterystyczną, mocno rzucającą się w oczy są fałdki występujące na pysku i ciele. Shar pei jest dość niezależny i może być agresywny w stosunku do innych psów, dlatego bardzo ważna jest socjalizacja już na początkowym etapie życia. Będzie najbardziej oddany jednej osobie, chociaż nie jest zbyt wylewny w okazywaniu uczuć. Świetnie sprawdzi się jako stróż domu i towarzysz w codzienności.
Shar pei niestety nie należy do długowiecznych ras psów. Typowy przedstawiciel może żyć ok. od 9 do 12 lat. Narażony jest m.in. na:
- problemy z oczami (zaćma, jaskra, zapalenie rogówki),
- zwichnięcie rzepki,
- gorączka shar pei,
- alergie.
Bardzo ważne jest dbanie o higienę shar pei (na szczególną uwagę zasługują okolice fałd skórnych), a także zabieranie go na rutynowe kontrole do lekarza weterynarii. Właściciele psów tej rasy muszą pamiętać także o szczepieniach zgodnych z kalendarzem.
Dowiedz się więcej o rasie shar pei
Mastif angielski
Mastif angielski to kolejna rasa, która wydaje się być wytrzymała i odporna na choroby. Niestety nie jest to do końca prawda. Faktycznie mastif jest potężnym psem o mocnej budowie ciała, a dodatkowo wiernym, oddanym i czujnym. Idealnie sprawdza się w roli stróża. Długość jego życia szacuje się na ok. 9-11 lat. Ma on predyspozycje do niektórych wad i chorób genetycznych, takich jak:
- cystynuria,
- wady powiek,
- wrodzone zwichnięcie rzepki,
- młodzieńcze zapalenie kości,
- niedoczynność tarczycy,
- zapalenie skóry.
Mając w posiadaniu psa tej rasy, warto mieć na uwadze regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii. Oczywiście powinniśmy także dbać o jego zdrowie, stosując odpowiednią dietę i dostosować poziom aktywności fizycznej do możliwości pupila.
Garść ciekawostek
Jak podaje portal National Geographic naukowcy obliczyli średnią długość życia psów. Wyniki badań naukowców zostały opublikowane w czasopiśmie „Scientific Reports”. Pod uwagę wzięto 18 ras zamieszkujących Wielką Brytanię. Na pierwszym miejscu uplasował się jack russell terrier, który żyje średnio 12,7 lat, na drugim border collie, którego średnia długość życia wynosi 12,1, a na trzecim springer spaniel, żyjący przeciętnie 11,9 lat. Natomiast na końcu listy znalazły się psy brachycefaliczne, czyli buldog francuski (żyje 4,5 roku), buldog angielski (żyje 7,4 lat) i mops (żyje 7,7 lat).
Do Księgi Rekordów Guinnessa trafił pies o imieniu Bluey, który przeżył 29 lat i 5 miesięcy, co stanowi imponujący wynik.
Najkrócej żyjące psy – które rasy żyją najkrócej? Podsumowanie
Każdy opiekun pragnie, by jego psiak cieszył się szczęśliwym życiem, jak najdłużej. Najstarszy pies na świecie żył 29 lat, niestety nie wszyscy pupile mają tyle szczęścia. Niektórzy z nich nie dożywają choćby 7 urodzin. Przedstawiliśmy listę psów, które żyją najkrócej, a także wymieniliśmy typowe choroby pojawiające się w obrębie danej rasy. Pamiętajmy, iż bez względu na to, ile wynosi szacowana długość życia naszego psiego przyjaciela powinniśmy zapewnić mu adekwatną dietę, odpowiednią dawkę ruchu, a także dbać o jego higienę i pilnować regularnych szczepień.
