1 rok temu
Od 7 lipca w galerii Dizajn BWA Wrocław można zobaczyć 26 prac Justyny Kosińskiej, w tym hafty w różnych formatach i kształtach oraz obiekty: powstałą na potrzeby przemysłu pamiątkarskiego łyżkę do butów z nogi sarny czy zwierzęcą kość. Wystawa KOŚCI @_tkanka_ zderza ze sobą kulturowy i religijny wymiar szczątków ludzkich i zwierzęcych. Odnosi się w ten sposób do tradycji judeochrześcijańskiej, mitologicznych wątków i symbolicznego znaczenia nadawanego niektórym kościom. Prace Kosińskiej obnażają hierarchię, którą umieraniu nadała ignorująca śmierć zwierząt kultura Zachodu.
Zwierzęta hodowlane – w przeciwieństwie do domowych pupili – traktowane są jak przedmioty, a ich umieranie jest niezauważane. [Artystka] stawia na ołtarzu udko kurczaka – spowszedniały gnat, śmieć wyrzucany do zmieszanych. Nawiązuje do kultu relikwii – świętych pozostałości ciała o cudownym oddziaływaniu – komentuje kuratorka wystawy, Adriana Prodeus. Napięcie wyczuwalne na wystawie jest zbudowane poprzez zderzenie sacrum i profanum, do czego artystce służą kolory. Justyna Kosińska w swojej praktyce artystycznej opiera się na symbolicznym wykorzystaniu kolorów – złoto jest jednocześnie symbolem boskości, bogactwa oraz chciwości (legenda o królu Midasie), czerwień odnosi się do pałacowych, królewskich wnętrz, ale też do krwi i śmierci. Czerń natomiast oznacza śmierć i absolut.
Hafty Justyny Kosińskiej opowiadają o najtwardszej materii w ciałach zwierząt i ludzi. Szkielet pozbawiony powłoki z tkanek i skóry jest tu potraktowany jako nośnik pamięci. KOŚCI @_tkanka_ to wystawa, która nie chce moralizować. Jest raczej procesem wewnętrznej rozmowy, którą artystka prowadzi ze sobą i własną niezgodą na niepohamowaną eksploatację zwierząt. Jak sama mówi, jest czuła na zmiany w środowisku i wymieranie gatunków, a bezradność wobec tych faktów jest dla niej traumatyczna. Pracuje z nią poprzez wyszywanie, które przypomina medytację. Artystka czuje się kontynuatorką wielowiekowej praktyki haftu, tradycyjnie kobiecej techniki. Podejmuje próbę wyniesienia jej ponad podziały i nadania jej statusu pełnoprawnej i autonomicznej dziedziny sztuki.
