Pierwsza odsłona tej instalacji, jako elementu szerszego projektu, miała miejsce w stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości. W specjalnie przygotowanej kołysce została zasadzona fasola niepodległości, zwana też patriotyczną lub „fasolą z orzełkiem”. Odmiana ta prawdopodobnie pochodzi z Sycylii. W XIX w. zaczęto ją uprawiać w Europie Wschodniej i Środkowej. Cechą charakterystyczną tej białej fasoli jest czerwone znamię, które na obszarach polskojęzycznych powszechnie utożsamiano z wizerunkiem godła państwowego. W wielu podaniach, szczególnie z ziem dawnego zaboru rosyjskiego, pojawia się motyw hodowania w ukryciu tej fasoli jako wyrazu patriotycznych przekonań i sprzeciwu wobec zaborcy. Sadzono ją między zagonami innych roślin, tak aby była niewidoczna. Uważano bowiem, iż istniał zakaz jej uprawiania, i to pod groźbą kar cielesnych. Wyniesienie fasoli, która w innych krajach była zwykłą rośliną uprawną, do rangi jednego z symboli polskiej walki o niepodległość było życzeniową nadinterpretacją patriotycznej postawy społeczności chłopskiej. Znaczna większość osób chłopskich nie utożsamiała się tymczasem z postawami propolskimi, co dobitnie unaoczniało się podczas powstań narodowych. Żyjąc od pokoleń w systemie niewolniczym, pieczołowicie pielęgnowanym przez szlachciców, kojarzyli polskość z dworem, który musieli utrzymywać, i nierzadko okrutnymi panami, którzy powszechnie dopuszczali się wobec nich przemocy fizycznej i psychicznej, a także zabierali osobom chłopskim niemal wszystko, co te zdołały wyhodować.