Judaszowiec południowy – uprawa i pielęgnacja

Judaszowiec południowy vel judaszowiec wschodni (Cercis siliquastrum) to drzewo, które ma swoją legendę. Głosi ona, iż to właśnie na nim powiesił się Judasz po tym, gdy zdradził Jezusa. W Polsce dorasta najwyżej do 6 m, ale jest niezwykle rzadko uprawiany, najczęściej pojedyncze okazy spotkać można w ogrodach botanicznych.

Judaszowiec południowy jest drzewem liściastym o liściach w kształcie serca i lekko zaokrąglonym wierzchołku. Niezwykle prezentują się jesienią zmieniając kolor na złoty lub purpurowo-czerwony. Główną ozdobą drzewa są motylkowate kwiaty o fioletowej barwie, pojawiające się jeszcze przed wypuszczeniem liści. A wyrastają one bezpośrednio na pniu i grubych konarach. Judaszowiec południowy kwitnie bardzo obficie w kwietniu i maju, kwiaty mają delikatny, słodkawo-kwaskowaty smak i są jadalne.

Judaszowiec południowy (wschodni) – uprawa

Judaszowiec południowy (wschodni) nie jest mrozoodporny i silne mrozy mogą go poważnie uszkodzić, jeżeli wkoło pnia nie zostanie usypany kopczyk a młode drzewka nie będą osłonięte np. słomianymi chochołami. Na przymrozki wrażliwe są również kwiaty.

Drzewka wymagają stanowisk ciepłych, słonecznych i osłoniętych od wiatru. Są odporne na niedostatki opadów. Podłoże powinno być żyzne, próchnicze i przepuszczalne.

Fot. główna: Zeynel Cebeci, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org