Bukszpan wieczniezielony – uprawa i pielęgnacja

Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) zwany również gryczpanem lub gryszpanem to gęsty krzew liściasty z rodziny bukszpanowatych (Buxaceae). W warunkach naturalnych spotkać go można na południu i zachodzie Europy. Jest najbardziej wdzięczną rośliną, jeżeli chodzi o formowanie.

Krzew (lub drzewo) rośnie wolno i może dorastać od 2 do 5 metrów, ale są regiony, gdzie spotyka się drzewa wysokości choćby 8-10 m. Jest rośliną zimozieloną a liście są głową jego ozdobą, są małe w kształcie elipsy i wyglądają jakby były nabłyszczane. Przyrosty pędów są zielone, ale z czasem drewnieją zmieniając kolor na szarobrązowy. Bukszpan kwitnie, a jego kwiatki są niepozorne, bezpłatkowe barwy żółtawej. Ładnie i delikatnie pachną przyciągając pszczoły, gdyż są roślinami miododajnymi.

Bukszpan jest rośliną trującą! Zawiera niebezpieczne dla zdrowia alkaloidy, które zawierają się w całej roślinie. Jednak najczęściej spożywane są owoce i to one są źródłem zatruć. Ale dla wtajemniczonych staje się rośliną leczniczą, dawniej powszechnie stosowaną w medycynie ludowej na wiele chorób. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe oraz przeciwkrwotoczne.

Bukszpan wieczniezielony – uprawa

Bukszpan wieczniezielony jest krzewem, który ma niewielkie wymagania glebowe, w naturze spotkać go można rosnącego na glebach zarówno gliniastych jak i kamienistych. Ale oczywiście najpiękniej będzie rósł, gdy ziemia będzie żyzna, przepuszczalna i bogata w wapń. Nie lubi zarówno podłoża suchego jak i zbyt mokrego. jeżeli lato jest upalne, trzeba krzewy podlewać. Nie jest to roślina mrozoodporna, dlatego na zimę powinna być przykrywana.

Bukszpany świetnie nadają się do formowania, dobrze się wówczas zagęszczają. Powinno się je przycinać dwa razy w okresie sezonu wegetacyjnego: w marcu po raz pierwszy oraz po raz drugi w połowie lata. Łatwo daje się również rozmnażać, wystarczy latem pobrać zielone, niezdrewniałe pędy i je ukorzenić.

Fot. główna: Burkhard Mücke, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org