125 lat temu, 14 kwietnia 1900 roku, w Paryżu miało miejsce otwarcie Wystawy Światowej. Nosiła ona nazwę „Le bilan d’un siècle” (Bilans wieku) i była już piątą tego typu wystawą organizowaną w stolicy Francji.
Odbywała się na Polach Marsowych, esplanadzie Inwalidów, w ogrodach Trocadéro, na brzegach Sekwany – między nowym mostem Aleksandra III a mostem Jena – na wzgórzu Chaillot, a także w Lasku Vincennes. Wzięło w niej udział niemal 51 milionów odwiedzających, a swoje osiągnięcia na powierzchni 120 hektarów prezentowało 40 państw.
Podczas wystawy można było podziwiać zachwycające pawilony, nowo wybudowane budynki i liczne atrakcje. Warto wspomnieć o wielkim diabelskim młynie o średnicy 100 metrów, pokazach filmowych braci Lumière oraz o Cinéoramie – instalacji, która pozwalała oglądać filmy na dziesięciu połączonych ekranach.
W pobliżu wieży Eiffla zbudowano olbrzymią, niebiesko-złotą kulę o średnicy 45 metrów, ozdobioną konstelacjami i znakami zodiaku. Wewnątrz znajdowała się ruchoma panorama układu słonecznego.
Zwiedzający mogli korzystać z ruchomych chodników umieszczonych na wiadukcie 7 metrów nad ziemią – poruszały się one z dwiema prędkościami: 4,2 km/h oraz 8,5 km/h. Cała instalacja miała długość 3 km i tworzyła zamkniętą pętlę.
Z okazji wystawy zbudowano również Grand Palais i Petit Palais – dwa wyjątkowe budynki, które do dziś stanowią istotny element dziedzictwa kulturalnego Paryża. Pierwszy z nich wyróżnia się monumentalną kopułą ze stali i szkła – w swoim czasie był arcydziełem inżynierii. Petit Palais, znajdujący się naprzeciwko, to elegancki gmach w stylu Belle époque, urzekający freskami, rzeźbami i bogatym wystrojem artystycznym.
