Czy wiesz, iż kiedy wiewiórka natrafi na sierotkęwiewiórkę, natychmiast podzieli się z nią pożywieniem i upewni się, iż nie ma ona ani mamy, ani taty? Po trzech dniach obserwacji i przekonaniu, iż mało kto może jej pomóc, przyjmuje ją pod swoje skrzydła, karmi i wprowadza w krąg własnych dzieci, jakby była jedną z nich.
Samica wiewiórki wyróżnia się tym, iż przy powrocie samca z pożywieniem wita go namiętnymi pocałunkami i troskliwym dotykiem, by ulżyć mu w zmęczeniu po długim poszukiwaniu jedzenia dla niej i ich pociech. Samiec natomiast nie szczędzi wyznań miłości przynosi najpiękniejsze róże, największe orzechy włoskie i laskowe, a także soczyste żurawiny, które traktuje jak dowód uczuć.
Mama Wiewiórka i tata Wiewiór tworzą wzorową rodzinę, bo od ich prac zależy przyszłość nie tylko lasu, ale i nas, ludzi. Połowa nasion, które ukrywają, nigdy nie zostaje odnaleziona i w końcu kiełkuje, zamieniając się w nowe krzaki i drzewa w Bieszczadzkich borach. Gdyby ludzkość potrafiła przyswoić tę leśną mądrość, świat stałby się lepszy.
Kilka ciekawostek o wiewiórkach i ich rodzinnej mądrości:
– Wiewiórki opiekują się sierotami. Badacze wielokrotnie widzieli, jak samice przygarniają osierocone wiewiórki i wychowują je jak własne to rzadko spotykana cecha wśród zwierząt.
– Zakładacze lasów. Około połowa orzechów i nasion, które wiewiórki zakopują, nigdy nie zostaje odnaleziona. Dzięki temu powstają nowe drzewa i krzewy wiewiórki dosłownie sadzą lasy.
– Wysoki intelekt. Potrafią zapamiętać tysiące miejsc, w których ukryły zapasy, używając pamięci przestrzennej i znaków orientacyjnych.
– Komunikacja miłości. Samce często przynoszą samicom największe orzechy i najdojrzalsze owoce swoisty prezent miłości.
– Społeczna troska. Wiewiórki mają zwyczaj witać się nawzajem: wąchają się, delikatnie dotykają się pyszczkami i czeszą futro. To ich sposób na okazanie przywiązania i zaufania.
– Rola w równowadze przyrody. Bez wiewiórek leśne ekosystemy byłyby znacznie uboższe. Rozprzestrzeniają nasiona setek gatunków drzew, podtrzymując równowagę przyrody.
Mądrość, którą możemy wziąć od wiewiórek, to troska o słabszych, hojność w dawaniu i umiejętność myślenia naprzód. To wszystko buduje silniejsze rodziny i mocniejsze społeczeństwo. Niech więc ich przykład przypomina nam, iż prawdziwa siła tkwi w dzieleniu się i opiece nad tymi, którzy potrzebują wsparcia.
