Salon Włoski w Ogrodzie Branickich w Białymstoku, wpisany do rejestru zabytków w 1966 r. jako Pawilon Włoski, po prawie 200 latach odzyskał pierwotny wystrój rzeźbiarski, znany jedynie z rysunku projektowanego z drugiej połowy lat 30. XVIII w., podpisanego "Elevation du Salon à l'Italiéne a Białystok". Na podstawie tego jedynego źródła ikonograficznego ks. dr Jan Nieciecki, po wielu latach swoich badań i naukowych dociekań, odczytał program ikonograficzny Salonu Włoskiego. Według jego opinii Salon Włoski prezentował kolejny ideowy program gloryfikujący Jana Klemensa Branickiego - mit powracającego złotego wieku za czasów Cezara Augusta, co naukowo dowiódł w swojej książce "Sic itur ad astra. Apoteoza Jana Klemensa Branickiego w programie ideowym ogrodu pałacowego w Białymstoku. Część pierwsza 1735-1746", wydanej przez miasto Białystok w 2022 r. Zespół rzeźb Salonu Włoskiego składa się z 14 elementów. Tworzy go 10 rzeźb na attyce - sześć waz z rogami obfitości i cztery całopostaciowe figury, przedstawiające cztery bóstwa mitologiczne: Saturna, Apolla, Astreę i Jowisza - oraz cztery rzeźby na jego ścianie. Są to popiersia postaci historycznych przedstawiających Eneasza, Oktawiana Augusta, Julię i Juliusza Cezara. Rzeźby, by nie obciążać konstrukcji Pawilonu