Szukajac przed wyjazdem info o Wenecji trafilam na opis must-see wyspy z bazylika i pieknym ogrodem, wiec koniecznie musielismy to zobaczyc. Wybralismy sie z rana, aby uniknac tloku, bylismy za wczesnie i wszystko bylo zamkniete. Ten niby piekny ogrod jest ogrodzony i zamkniety, zreszta wiekszosc posiadlosci jest wlasnoscia fundacji i wszystko traktowane jako prywatna posiadlosc jest zamknieta na cztery sposty. Musielismy kupic bilet na tur z przewodnikiem, ktory obejmowal przejscie do biblioteki przez dziedziniec, wejscie na taras, zobaczenie z gory labiryntu i zejscie, aby przejsc owy labirynt. Oha, co za atrakcja za 22 euro.
Ogrod-labirynt czci pamiec pisarza Jorge Luisa Borgesa. Projekt zostal wymyslony w 1979 roku przez angielskiego dyplomate i architekta labiryntow Randolla Coate’a, ktory byl przekonany, ze pomnik ku czci Borgesa nie moze byc niczym innym jak labiryntem. Dzieki wsparciu Marii Kodamy, asystenki/zony pisarza, udalo mu się wreszcie stworzyc pierwszy Labirynt Borgesa w 2003 roku w Los Alamos w prowincji Mendoza w Argentynie.
Wenecki Labirynt Borges, 2300 m2, znajduje sie na zapleczu starozytnego klasztoru, zostal zainaugurowany 14 czerwca 2011 roku, z okazji 25tej rocznicy smierci pisarza, jako projekt Fondazione Cini i Miedzynarodowej Fundacji Jorge Luisa Borgesa. Jest to zawily labirynt roslinny, ktorego wzor ma ksztalt ksiazki i zawiera odniesienia do Borgesa (jego nazwisko, jego wiek w chwili smierci (86 lat), sposobu chodzenia z laska, klepsydry, znak nieskonczonosci i znak zapytania oraz inicjaly wdowy po nim, Marii Kodamy.
Budynki klasztorne przylegajace do slynnej bazyliki Andrea Palladio zostaly odrestaurowane przez Fundację Giorgio Cini w latach 1950tych. w tej chwili miesci sie w nich siedziba fundacji i jej centrum kulturalne z biblioteka specjalizujaca sie w historii sztuki – jedna z najbogatszych we Wloszech – instytutami badawczymi oraz przestrzeniami do organizowania wystaw, koncertow, konferencji i spotkan.
Najwieksza atrakcja byla oczywiscie znajdujaca sie na wyspie Bazylika San Giorgio Maggiore, ukonczona w 1576 roku, ktora jest jednym z najczesciej fotografowanych obrazow Wenecji. Stad mozna podziwiac wspaniale widoki na glowna wyspe. Fasada bazyliki wykonana jest z blyszczacego marmuru, na trzech pietrach kosciola znajduja sie rozne obrazy Tintoretta. Oprocz obrazow tego wielkiego artysty (Ostatnia Wieczerza, Zlozenie Chrystusa do grobu i Upadek Manny) w Bazylice znajduje sie takze obraz Sebastiano Ricciego „Madonna na tronie ze swietymi”, ukonczony w 1708 roku. Wczasie naszej wizyty byly takze dziela/rzezby w ramach Biennale.
Przez chorobe spadlo mi troche funtow przed wyjazdem, ale wszystko nadrobilam jedzac roznego rodzaju makarony i pizze, i ciastka, duzo ciastek. Po powrocie z wyspy kolejne wyprawy kulinarne.
Na gwałtownie jadalismy makaron na wynos, w prawie wszystkich restauracjach serwowano pasty i gnocci, ale jak twierdzil S zadna nie dorownywala mojej!!! Jak zwykle przez przypadek trafilismy do restauracji nagrodzonej przez Tripadvisor, gdzie wybralam rybe za 35 euro, nie wygladalo toto zbyt apetycznie, ale bylo. Desert w starej kawiarni Florian, gdzie kelnerzy byli wolniejsci niz muchy w syropie, mietowa kawa za 17 euro nie byla warta ceny.
