„Sounds of the Pentagonal Garden” Mikołaja Polińskiego w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu

W 2015 roku namalowałem w Japonii obraz, którego kompozycję buduje pięciokąt. Zatytułowałem go „Wyobrażenie pentagonalnego ogrodu”, odnosząc go metaforycznie do zbudowanego przeze mnie koło Poznania Pawilonu Utopia. Powierzchnia płótna została przykryta dwoma szybami, które odbijają otoczenie obrazu. Wystawa w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu jest próbą zmaterializowania wyobrażonego ogrodu pentagonalnego – wyobrażonej „pracowni” i jej otoczenia.

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”, widok wystawy, fot. Mikołaj Poliński

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”, widok wystawy, fot. Tomek Wolff

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”, widok wystawy, fot. Jakub Seydak

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”: „Osaka", projekcja 21 zdjęć tego samego obrazu na blejtramie, 180 × 356 cm, fot. Anna Wolff

Sytuację w przestrzeni wystawienniczej tworzą przedmioty, fragmenty przestrzeni, obrazy, rysunki, wyświetlane fotografie i nagrania dźwięku zebrane w trzech oddalonych od siebie „rzeczywistych pracowniach” w Aso w Japonii, w Poznaniu w Polsce oraz w Pawilonie Utopia koło Poznania.

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”; Blat stołu znalezionego w Konstantynowie koło Poznania, ze śladem wykonanym papierem ściernym, fot. Mikołaj Poliński

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”; Obraz „Wyobrażenie pentagonalnego ogrodu” leżący na podłodze japońskiej wersji Pawilonu Utopia, fot. Mikołaj Poliński

Mikołaj Poliński „Sounds of the Pentagonal Garden”; Fragment obrazu zatytułowanego „Takibe” 14.04.2023, fot. Mikołaj Poliński

Inspiracją dla podjętych poszukiwań było również pytanie w jakim stopniu otoczenie, w którym powstaje obraz, determinuje jego formę? Inaczej pisząc, czy kontekst kulturowy miejsca, jego adekwatności przestrzenne (proporcje), kąt padania światła, otaczające dźwięki wpływają na tożsamość powstającej pracy? Jaki wpływ na proces powstawania obrazu będzie miało przeniesienie go w zupełnie inny kontekst? Jak będą działać zestawione ze sobą razem obiekty (prace) „przynależne” do innych przestrzeni kulturowych?