5 miesięcy temu
Weronika Zalewska bada materię więcej-niż-ludzką oraz jej toksyczne ucieleśnienia. W wodzie, glebie, związkach chemicznych szuka śladów historii i polityki ‒ systemów władzy, które wpływają choćby na najmniejsze organizmy. Sprawdza także możliwości innych relacji i hybrydowych praktyk łączących naukę, poezję, ucieleśnienie oraz pracę na archiwach. Skupia się na tym, jak więcej-niż-ludzkie ciała wsiąkają, przepuszczają i wydalają substancje; jak dzielą się ze sobą w ziemskich dobrach, dostarczających pożywienia i regeneracji. Artystka przygląda się też prywatyzacji tego, co wspólne.
Ruchome łuski naszych zwierząt to wieloelementowa instalacja złożona z tkanin, fotografii, obiektów, zapachów oraz filmu. Artystka rozszerza środowisko wystawy o doświadczenia wielozmysłowe, które kamufluje w historycznych przestrzeniach Zamku. Łączy współczesne obiekty ze skamieniałościami, woskowymi modelami embrionalnymi ze Zbiorów Przyrodniczych Wydziału Biologii UAM’u czy skorupami ostryg. Infekuje przestrzeń resztkami i osadami, wlewając w nią organiczne procesy. Odnosi się także do przestrzeni samego Zamku ‒ do amonitowego korytarza, kamiennych i drewnianych powierzchni, pośród nich osadzając choreografię Alicji Czyczel. Sale, w których powstało wideo także opowiadają historie więcej-niż-ludzkich uwikłań. Artystka zniekształca je, łączy z globalnymi zdarzeniami i zestawia z fizyczną obecnością performerki, która wprowadza do zaimpregnowanych sal rytm życia i rozkładu.
Weronika Zalewska zabiera nas w sam środek wody i formaliny, poideł dla zwierząt i muszli ostryg, ciał ludzkich i więcej-niż-ludzkich, przypominając o chłonności, przepuszczalności i wymianie pomiędzy istotami, które oddychają tym samym powietrzem. Wskazuje na systemy kulturowe, które nauczyły nas pomijać inne istnienia i ignorować ich bliską obecność oraz nasze wzajemne powiązania. Te relacje wciąż czekają na alternatywne światy ‒ poza systemami zysków i władzy, ku regeneracjom wspólnie oddychających ciał. Wystawa składa się z wplecionej w przestrzenie Pokojów Orzechowego i Brzozowego wieloelementowej instalacji in-situ. Powstała ona podczas – trwającej od stycznia 2024 roku w CK ZAMEK – rezydencji artystycznej Weroniki Zalewskiej. Artystka pracowała nad dwukanałową pracą wideo, tworzyła obrazy i obiekty z tkanin farbowanych naturalnie, obiektów znalezionych, a także zbiorów archiwalnych.
Weronika Zalewska, „ruchome łuski naszych zwierząt”, 2024 dwukanałowa instalacja wideo; animacja; fotografia; środowisko wystawy z użyciem bawełny surowej, papieru, płótna, szkła laboratoryjnego, muszli ostryg, grzyba scoby, piasku; publikacja anatomii mikroskopowej oraz obiekty ze Zbiorów Przyrodniczych Wydziału Biologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza: embrionalne figury woskowe marki Ziegler z przełomu XIX i XX wieku, jaja ze zbiorów oologicznych dawnego Kaiser-Friedrich-Museum oraz gablota entomologiczna zniszczona przez mrzyki.
