1 tydzień temu
Obserwacje miały miejsce podczas ciepłej, letniej nocy po intensywnej burzy. Ropuchy szare i żaby trawne pojawiły się na pniach i konarach drzew – wierzbach i brzozach – w centrum miasta, choćby na wysokości ponad dwóch metrów. Zwierzęta, dotąd uznawane za gatunki typowo naziemne, najwyraźniej korzystały z wilgotnego mikroklimatu, by żerować na aktywnych po deszczu bezkręgowcach, takich jak ślimaki czy owady.
Chociaż na przestrzeni lat podobne obserwacje odnotowano w kilku miejscach Europy, w tym w Wielkiej Brytanii czy Hiszpanii, dotyczyły one zwykle pojedynczych osobników. W Poznaniu na trzech drzewach – dwóch wierzbach i jednej martwej brzozie – jednocześnie wykryto aż 12 ropuch i 2 żaby. To dowód na to, iż takie zachowanie może być bardziej powszechne, niż wcześniej przypuszczano.
Badania opublikowane w czasopiśmie Dendrobiology wskazują, iż płazy te potrafią radzić sobie ze wspinaczką, mimo braku specjalnych przylg czy innych adaptacji. Pomocna okazuje się struktura kory drzew, szczególnie wierzby białej, które są ulubionym miejscem tych zwierząt.
Odkrycie naukowców rzuca nowe światło na znaczenie starych drzew w ekosystemie. Drzewa z dziuplami, spękaniami i porośnięte mchem stanowią cenne schronienie dla płazów, które są jedną z najbardziej zagrożonych grup kręgowców na świecie. Usuwanie takich drzew, zwłaszcza w strefach buforowych wokół zbiorników wodnych, może mieć poważne konsekwencje dla ich populacji.
Eksperci podkreślają, iż decyzje o wycince powinny być podejmowane ostrożnie, poprzedzone szczegółowymi badaniami i uwzględniać dobrostan gatunków korzystających z tych siedlisk, takich jak nietoperze, owady czy właśnie płazy. Zachowanie pojedynczego drzewa może okazać się najważniejsze dla ochrony bioróżnorodności w coraz bardziej zurbanizowanym środowisku.
Naukowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu apelują o rozwijanie projektów z zakresu nauki obywatelskiej, zachęcając mieszkańców do zwracania uwagi na obecność płazów na drzewach w okolicach zbiorników wodnych. Tego typu badania mogą pomóc lepiej zrozumieć zależności między płazami a ich środowiskiem, a także przyczynić się do skuteczniejszej ochrony tych fascynujących, ale często niedocenianych zwierząt.
