Powstanie zespołu pałacowego datuje się na 2 poł. XIX (1868). Jest to pałac neoklasycystyczny, na który składa się budynek główny i oficyna przylegająca do południowej elewacji. Wejście do pałacu poprzedzają szerokie schody i portyk kolumnowy w wielkim porządku z pseudojońskimi głowicami, zwieńczony trójkątnym frontonem. Z kolei zachodnia elewacja wychodzi na park zdobiąc taras ze schodami, który pełnił funkcję parteru ozdobnego.
Wokół rozpościera park z 2 poł. XIX w. o układzie przestrzennym nawiązującym do ogrodu renesansowego.