Ogrodnicy mówią tak o bylinach zasadzonych w ogrodzie: „pierwszego roku śpią, drugiego roku się skradają, trzeciego roku wybuchają”. Liliana Zeic zatytułowała tak swoją wystawę w 66P. Bada tu motywy literackie pochodzące z polskiej literatury (m.in. Bolesława Leśmiana czy Adama Mickiewicza), przedstawiające kobiety zmieniające się (zamieniane) w rośliny. Koncentruje się też na samych gatunkach roślin, obecnych w tych opowieściach, podejmując próbę pokazania ich podmiotowości. Wychodząc od legendy o jeziorze Świteź i mieszkankach zatopionego miasta, snuje własną, bardzo osobistą opowieść. Głównym elementem wrocławskiej wystawy są trzy wielkoformatowe prace, wykonane w technice intarsji, w których motywy roślinne splatają się z wizerunkami ludzkich ciał.
Praktyka artystyczna Liliany Zeic zakorzeniona jest w queerowym feminizmie oraz queerowej ekologii. Pierwszego roku śpią, drugiego roku się skradają, trzeciego roku wybuchają to taka właśnie queerowo-ekologiczna opowieść oparta na strukturze ballady. Kurator wystawy Piotr Lisowski pisze: „Z jednej strony mamy tu doświadczenie domu rodzinnego – tej rodziny „nie z wyboru”, a z drugiej – wyobrażenie „tych, które mają dopiero nadejść” – świata skonstruowanego przez ludzko-roślinne queerowe społeczności.”
3.07–3.09.2025
Liliana Zeic, Pierwszego roku śpią, drugiego roku się skradają, trzeciego roku wybuchają
66P Subiektywna Instytucja Kultury we Wrocławiu, ul. Księcia Witolda 66
www.66p.pl
Liliana Zeic, Rdestnica pływająca i kobiety hodujące motylicę wątrobową na ślimakach, z cyklu Świteź, 2025
Liliana_Zeic, autoportret
