Jak Wojtek znalazł kobietę, która nic go nie kosztowała. Ale nie był zadowolony.

Jak Wojciech znalazł kobietę, która nic nie kosztuje. Ale mu się to nie spodobało.

Rozumie pan, próbowałem już tyle razn znaleźć kobietę w tych aplikacjach randkowych, ale to zabiera za dużo czasu i energii Trzeba do nich pisać, starać się je jakoś zainteresować, łupać palce w klawiaturę, słuchać ich nudnych babskich problemów Gdyby można było bez tego wszystkiego, byłbym panu niezmiernie wdzięczny! mówił Wojciech. Można w ogóle zrobić tak, żeby kobieta sama mnie wybrała, żeby nie wymagało to gadania, wkuwania żartów z Maxima ani tej całej prostackiej erudycji?

Można! wzruszyło ramionami stworzenie z szarego, gryzącego dymu. Dziś wszystko panu wolno, skoro już mnie wezwał. Właśnie po to tu jestem.

Dobrze. To dopiszcie jeszcze, iż nie zamierzam na nią wydawać ani grosza. Ani trochę. Żadnych kaw w kawiarniach, żadnych rogalików na mój koszt, które jeszcze nie wiadomo, czy się zwrócą. Żebym nie musiał wkładać koszuli, wciągać brzucha, robić wrażenia Żeby od razu ciągnęła mnie do siebie. To możliwe?

Szara istota wyczarowała w dłoni coś w rodzaju notatnika i długopisu. Skrupulatnie, z miną służalczego kelnera, zapisała zamówienie i skinęła głową.

Mówię przecież, wszystko, co pan zechce. Coś jeszcze?

No żeby oczywiście niczego nie wymagała pod względem materialnym. Wie pan, nasze kobiety wciąż domagają się iPhoneów, diamentów, futer Ja oczywiście nigdy nic nie dawałem, ale faceci opowiadają. Tylko bezinteresowna miłość za darmo, ani śladu merkantylizmu, jak u tych Europejek czy Filipinek. Doprawdy dziwne, za granicą kobiety spokojnie pracują, a mężowie siedzą w domu i nikt im słowa nie powie. A u nas od razu lepią im łatki: u baby na garnuszku. Tego nie chcę.

Będzie spełnione! wzruszyło ramionami stworzenie. Ale pan, Wojciechu, jakoś zbyt skromnie żąda, jakby nie demona wezwał, tylko przyszedł do biura matrymonialnego. Takich kobiet i bez magii pełno, a pan ma wyjątkowe możliwości. Dlaczego z nich nie korzysta?

No dobra. Żeby jeszcze była gospodarna! liczył na palcach Wojciech. Żeby krzątała się po domu, gotowała smacznie, sprzątała, i żeby do głowy jej nie przyszło wymagać ode mnie tych wszystkich babskich fanaberii to raz. Żeby nigdy nie zawracała mi głowy, zawsze była czuła, cieszyła się na mój widok to dwa. I żeby nie chciała ze mną dzieci to trzy. To bardzo ważne, wszyscy wiedzą, iż dzieci to kobietom są potrzebne. Mnie zupełnie nie. Chyba tyle.

Trochę mało pokręciło głową szare stworzenie i raz jeszcze zwróciło się do Wojciecha. Nie mam prawa panu radzić, ale może wybierze pan wygląd? Bo takie kobiety, jak pan opisał, może pan spotkać i teraz, wielu mężczyzn tak robi. Tylko iż te kobiety nie będą zbyt ładne i dużo starsze, a panu pewnie marzy się studentka?

Tak, tak, studentka! Wojciech aż podskoczył z radości, iż nie zapomniał o najważniejszym. Żeby wysoka, piękna, smukła, z delikatną jak brzoskwinia skórą. Ale przy tym dobra, wrażliwa, o wielkim sercu. Bo współczesne dziewczyny takie już nie są, sam pan rozumie

Oczywiście, rozumiem! odparło stworzenie. I Wojciechowi na sekundę wydało się, iż uśmiecha się złowrogo. Choć jak może się uśmiechać dym. Ale to nie miało znaczenia. niedługo spotka tę jedyną. A raczej ona go spotka, zabierze do domu i

Wojciech rozkosznie zamknął oczy. A obudził się nagle w śniegu, na jakiejś obcej śmietnikowej hałdzie. Obok leżała osłonka od parówki i rybia ość. Bok palił go nieznośnie. Wszystko wokół wydawało się ogromne i obce. Tylko młody kobiecy śmiech, dzwoniący jak dzwoneczek po podwórku, wciąż brzmiał zachwycająco.

Kasia, patrz, jaki śliczny kotek! Biedaczek, pewnie psy go pogryzły! Zabiorę go do domu! Będę się nim opiekować, głaskać, karmić!

Masz dobre serce, Aniu! odezwał się drugi kobiecy głos, twardszy i mniej przyjemny. Widzisz zwierzę i od razu chcesz je zabrać. A po co ci to? A jak zacznie wrzeszczeć wiosną? Jak będzie chciał mieć kocięta

Nie zacznie, zawiozę go do weterynarza. Chodź tu, maleńki

Kobiece dłonie mocno przycisnęły kotka do piersi. Wojciech chciał krzyczeć, ale z jego pyska wydobyło się tylko żałosne miauczenie