Zapowiadają pogodowy armagedon, ze śniegiem i mrozem i ewentualnym zamknięciem szkół. Dzieci ze skrywaną euforią wyczekują prognozy pogody, dorośli liczą na dodatkowy dzień wolny w nowym roku.
Dla mnie szykuje bardzo intensywny tydzień na uczelni, zaczyna się prezentacją w poniedziałek i potem codziennie 9-17. Idealnie się składa, iż pracę zaczynam dopiero w następnym tygodniu, ale nowy rok zaczyna się skokiem na główkę w sam środek zajętości. Dobrze, iż te studia dalej fascynują.
Co jeszcze? Jestem psem. jeżeli ludzi można podzielić na psy i koty, to ja jestem psem. Jestem otwarta, skaczę na ludzi i się łaszę, macham ogonem, jak kogoś długo nie widziałam, chętnie polizałabym po twarzy. Mam super węch, na przykład wczoraj w korytarzu poczułam dziwny zapach dezynfekcji, okazało się, iż Mi kupił nowe mydło. Raczej nie obrażam się na ludzi, na pewno nie miewam focha. Nie lubię poznawać świata samotnie, wolę spacery i wyjazdy z moim człowiekiem. Mam alergię na koty i nie znoszę ich zapachu, który od razu rozpoznaję w znajomych domach – moja siostra ma dwa i czasem mnie zaprasza, żebym powąchała, czy nie ‘pachnie kotem’ bo nie jest pewna, czy czegoś nie zmajstrowały. Lubię koty, ale na zdjeciu i z daleka.
Mi jest natomiast kotem, czego mu zazdroszczę. Lubić się wygrzewać koło kaloryfera, jest bardziej skryty i nie zaprzyjaźnia się tak łatwo. Na pewno nie cieszy się jak głupi i nie macha ogonem, jak kogoś widzi. Lubi swoje ścieżki, częściej niż ja się obraża – ja wybucham, warczę, szczekam, a potem mi przechodzi, on syczy i się nie odzywa. Jak się do kogoś zrazi, to na zawsze, jak kogoś nie szanuje, to z nim nie przebywa. Ja czasem wyciągam rękę wciąż i wciąż i ciągle się dziwię, iż znowu ktoś ją pogryzł. Jest większym samotnikiem i mniej się dostosowuje do innych ludzi, chodzi własnymi ścieżkami. Gdy ja wstaję w nocy i otwieram okno, choć jest 17 stopni w sypialni, on najchętniej przeniósłby się na zapiecek.
Ale dobrze nam się razem śpi i żyje.
