Seklerzy mówią po węgiersku, ale jak sami utrzymują, mówili już w tym języku, zanim Węgrzy dotarli do Europy. Uczeni nie są zgodni co do etnicznych korzeni Seklerów. Jedni wskazują na Hunów i Awarów, inni na Wołochów, jeszcze inni na Pieczyngów lub Połowców. Nie jest choćby znany moment przybycia Seklerów nad Dunaj, choć opisano ich po raz pierwszy w XII – XIII-wiecznej kronice węgierskiej, uznając za wojowników nadzwyczaj walecznych i lojalnych. Seklerzy brali udział w V wyprawie krzyżowej (XIII wiek). Zasłużywszy się królom Węgier, uzyskali liczne przywileje, a swe ziemie zorganizowali na wzór wojskowy. Wraz z Sasami i Węgrami pojawili się w akcie Unii Trzech Narodów (XV wiek). W epoce Imperium Habsburskiego, w 1763 roku, wybuchło powstanie seklerskie skierowane przeciw uciskowi feudalnemu. Nie zabrakło też bitnych Seklerów podczas Wiosny Ludów. Gdy upadło Imperium, Siedmiogród, gdzie mieszkała ich większość, przyznano Rumunii. Od tego momentu zwrot Seklerszczyzny jest głównym żądaniem węgierskich nacjonalistów, co zresztą nastąpiło na krótko w czasie drugiej wojny światowej (1940 – 1944).