Hiacyntowiec – Endymion – uprawa i pielęgnacja

Hiacyntowiec vel Hiacyncik (Hyacinthoides) należy do rodziny szparagowatych. Obejmuje ona 8-11 gatunków, które w zachodniej Europie kwitną wiosną a w górach Afryki jesienią i zimą. Uprawiane głównie w strefie klimatu umiarkowanego.

Bylina ma kilka liści, ale są bardzo charakterystyczne: długie, proste, wąskie i lancetowate. Odradza się corocznie z cebul tworzonych przez kilka rurkowatych, mięsistych łusek. Hiacyntowiec pięknie kwitnie w kolorze najczęściej niebieskim, choć odmiany uprawne mogą być w kolorze białym lub rzadziej różowym. Kwiaty zwisają zebrane w grona, dzwonkowate z okwiatem, który może być zwinięty w rurkę bądź otwarty, wywinięty na końcach. Kwiaty pojawiają się w Polsce w maju, pięknie pachną i są miododajne. Gdy przekwitną pojawiają się trójkanciaste torebki, w których mieści się od 3 do 30 owalnych nasion barwy czarnej.

Uprawa hiacyntowca

Hiacyntowce są roślinami łatwymi w uprawie, można je wysiewać wiosną, ale łatwiej jest sadzić jesienią cebule, tak jak w przypadku innych roślin cebulowych, które zakwitają wiosną. Byliny pięknie prezentują się sadzone na skalniakach, ale również na kwiatowych rabatach. Mogą rosnąć pod drzewami. Gleba powinna być przepuszczalna i wilgotna o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym a miejsce najlepiej by było półcieniste.

Fot. główna: Flocci Nivis, CC BY 4.0, commons.wikimedia.org