1 tydzień temu
Stoisz na szczycie zielonego wniesienia. Jesteś na środku łąki w słoneczny dzień. To wibrujące barwami miejsce jest Twoim duchowym krajobrazem. Żywym i ciepłym. Tutaj nie nawiedza cię żadna przykra myśl czy rozproszenie. Żaden smutek z dnia nie ma dostępu. Możesz się zrelaksować, możesz odpuścić i zostawić wszystko za sobą. Czujesz się bardziej kompletny i spełniony w tym dzikim krajobrazie. Przerzedzają się Twoje myśli, zostawiając tylko to, co dobre i pozytywne. To Twoje miejsce. To cel, do którego dążyłeś.
Czy zorientujesz się, iż Twój duchowy krajobraz jest domyślnym ekranem Windowsa XP? Czy godziny przed ekranem sprawiły, iż w zapośredniczonej przyrodzie czujesz się bezpiecznie? Kiedy stałeś się tego częścią? Wdech, wydech.
Natura, ostatni bastion równowagi, wydaje się coraz bardziej niedostępna. Tymczasem nauka nie pozostawia złudzeń – nic tak skutecznie nie łagodzi stresu, nie koi i nie odbudowuje wewnętrznej harmonii jak kontakt z przyrodą. Szukamy go więc w erzacach: otaczamy się roślinami w domach i biurach, słuchamy cyfrowych nagrań deszczu, morza i śpiewu ptaków, zanurzamy się w krajobrazach, które istnieją tylko na ekranie.
Tytuł wystawy nawiązuje do jednej z najbardziej ikonicznych fotografii – zdjęcia Charlesa O’Reara, które stało się domyślnym tłem Windows XP. Ten obraz idealnego krajobrazu – nieba, wzgórza i soczystej zieleni – najpopularniejszą reprezentacją „przyrody” w jej surrealistycznie doskonałej, cyfrowej wersji. Jest to obraz ułudy, krajobraz tak nasycony barwą i nierealny, iż niemal mdły, a jednak symbolizujący nasze tęsknoty i potrzebę wolności.
