Ale słodziaki! W zoo urodziły się dwie kapibary!

Zdjęcie: Młode kapibary to wierne kopie rodziców

Wrocławskie zoo ma ponad 12000 zwierząt i tyle samo powodów, by odwiedzić je jesienią. Właśnie doszły dwa kolejne idealne argumenty za tym, aby zawitać do ogrodu - urodziły się dwie kapibary!

Maluchy przyszły na świat 8 września i na razie nie jest znana ich płeć. Najłatwiej spotkać młode w najcieplejszych godzinach dnia, czyli około południa, między 12:00 a 13:00. Kapibary w naszym zoo można znaleźć w pawilonie słoniarni, mieszkają po sąsiedzku ze słonicami indyjskimi i hipopotamami nilowymi.

– Młode są żywiołowe, aktywne i śmiało eksplorują wybieg. Robią to tylko przy dobrej pogodzie. W nadchodzących dniach będziemy je wypuszczać na wybieg tylko w najcieplejszych godzinach, około południa. Najlepiej przychodzić do zoo na godzinę 12:00, bo wtedy odbywa się pokazowe karmienie kapibar. Chociaż młode piją jeszcze na razie mleko, próbują już podgryzać stały pokarm – mówi Weronika Łysek z zoo.

Mama cały czas jeszcze karmi swoje potomstwo

Choć kapibary nie są gatunkiem zagrożonym, to najpopularniejszym wśród wszystkich zwierząt w zoo. Swoją niezwykłą sławę zawdzięczają licznym memom i filmom w internecie. Stały się bohaterami wielu dzieci. Ich niesamowita rozpoznawalność sprawia, iż przy wybiegu zawsze jest wielu zwiedzających.

Kapibara to największy gryzoń świata, dorasta do 130 cm długości i osiąga masę do 65 kg. Małe kapibary przypominają na razie miniaturki dorosłych osobników. Zwierzęta te żyją w naturze w Ameryce Południowej. Świetnie pływają, bowiem posiadają błony między palcami, potrafią wstrzymać oddech choćby na 5 minut, a ich oczy, uszy i nozdrza są umieszczone na czubku głowy, co pozwala im obserwować otoczenie podczas zanurzenia.

Żyją w grupach liczących zwykle od 10 do 30 osobników, a w czasie suszy potrafią łączyć się w stada choćby do stu sztuk. Porozumiewają się dzięki różnych dźwięków, od piszczenia po chrząkanie, a w obliczu zagrożenia potrafią szczekać, by odstraszyć drapieżnika. Kapibary odżywiają się głównie trawami i roślinnością wodną, a dzięki koprofagii (zjadaniu własnych odchodów) maksymalnie wykorzystują zawarte w pożywieniu składniki odżywcze.