Zatwardzenie u szczeniaka. Przyczyny, objawy, leczenie zaparć

Zdjęcie: zatwardzenie u szczeniaka

Zapamiętaj!

• Zatwardzenie (zaparcie, obstrukcja) to trudności z wypróżnianiem, które może mieć zróżnicowaną postać (dyskomfort przy defekacji, całkowita niemożność oddania stolca).
• Mogą występować objawy towarzyszące. Przy niepokojącym zachowaniu pieska, wymiotach, gorączce, należy zgłosić się ze zwierzakiem do weterynarza.
• Nieleczone zatwardzenia u szczeniaków mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych.
• Na zaparcia stosuje się m.in. leki przeczyszczające, zmiany w diecie, zwiększenie poziomu aktywności fizycznej i inne sposoby. Metody leczenia należy dopasować do zdiagnozowanej przyczyny.

Czym jest zatwardzanie? U szczeniaków zaparcia mają wiele przyczyn

Zatwardzenie to na zaburzenie wypróżniania, czyli poważne trudności z wydalaniem kału lub całkowite zablokowanie stolca w dolnej części układu pokarmowego. Najczęstsze przyczyny zaparć u małych psów to:

• nieodpowiednia dieta – brak błonnika i niezbilansowane żywienie wpływają negatywnie pracę jelit oraz regularność wypróżnień;
• niedostateczna aktywność fizyczna – brak ruchu może spowodować problemy z adekwatnym przepływem pokarmów i niestrawionych resztek przez układ trawienny;
• niedobór wody – brak płynów, słabe nawodnienie może utrudnić przesuwanie stolca w jelitach;
• zaburzenia hormonalne – np. zaburzenia produkcji hormonów tarczycy.

Obstrukcje mogą być też objawem różnych chorób czy stanów. Niektóre rasy (owczarki niemieckie, labradory czy golden retrievery) są bardziej podatne na zaparcia przez czynniki genetyczne. Do zatwardzenia u szczeniaka mogą doprowadzić także:

• ciała obce w przewodzie pokarmowym;
• niedrożność jelit, również na skutek schorzenia somatycznego układu pokarmowego;
• cukrzyca;
• zaburzenia nerek, tarczycy, wątroby;
• silny stres;
• niektóre leki podawane na inne przypadłości, np. środki przeciwbólowe, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne.

Podstawowe objawy i symptomy towarzyszące zatwardzeniu u szczeniąt

Szczeniaki z zatwardzeniem mają poważne problemy z wypróżnieniami – defekują zmniejszone ilości kału lub w ogóle nie są w stanie wydalić odchodów, a ew. stolec zwykle przybiera postać małych, twardych i suchych kulek lub grudek. Często próby wypróżniania wywołują u pieska dyskomfort i dolegliwości bólowe. Może wtedy popiskiwać, zmieniać pozycje do defekacji, obwąchiwać oraz oblizywać okolice odbytu.

Zaparcia często skutkują obniżeniem apetytu oraz pewnymi zmianami w codziennych zachowaniach czworonoga. Można zaobserwować m.in. obniżanie masy ciała na skutek niechęci do jedzenia, nadmierną drażliwość, agresję na dotyk – zwłaszcza głaskanie okolic bolącego brzucha. Możliwe są również dalsze powikłania zdrowotne.

Komplikacje nieleczonych zatwardzeń u szczeniaków

Najpoważniejsze powikłania po obstrukcjach u szczeniąt to zwiększenie podatności na infekcje bakteryjne, stany zapalne oraz perforacje jelit. o ile twój szczeniak niedawno przechodził zatwardzenie, zwróć szczególną uwagę na następujące objawy komplikacji:

• biegunka;
• krew w stolcu;
• wymioty;
• osłabienie, obniżenie poziomu energii pieska;
• gorączka;
• wzdęcia;
• zaburzenia oddawania moczu;
• trudności z oddychaniem;
• bladość śluzówek;
• silny niepokój.

Zatwardzenie u szczeniaka – kiedy iść do weterynarza? Leczenie zaparć

Poważne objawy dodatkowe, takie jak wymioty, gorączka, oznaki szoku czy późniejsza biegunka, wskazują na konieczność udzielenia psu natychmiastowej pomocy weterynaryjnej. Leki przeczyszczające, takie jak laktuloza, mineralne oleje, lub glicerol, mogą być stosowane w celu zwiększenia ruchów jelitowych i ułatwienia wypróżniania. Leczenie farmakologiczne, wywołanie defekacji nie zawsze będzie priorytetem – terapię dostosowuje się do rozpoznanej przyczyny. Niektóre przypadki wymagają inwazyjnych metod, w tym zabiegów chirurgicznych.

Jeżeli zatwardzenie u szczeniaka jest łagodne, związane z błędami w żywieniu czy niewystarczającą ilością ruchu na świeżym powietrzu, trzeba wprowadzić adekwatne zmiany w stylu życia – pieska i swoim. Każdy właściciel dostaje własny zestaw konkretnych zaleceń, dopasowanych do diagnozy oraz stanu zwierzaka. Przy jednostkowych obstrukcjach czasami pomagają masaże brzucha, ale dostosowanie techniki nie jest łatwe. Zwłaszcza gdy pies aktywnie protestuje z powodu odczuwania bólu.