Tykwa pospolita – uprawa i pielęgnacja

Tykwa pospolita vel Kalebasa (Lagenaria siceraria) jest szybkorosnącym, jednorocznym pnączem z rodziny dyniowatych. Pochodzi z Afryki, ale w tej chwili spotyka się je również w wielu innych tropikalnych krajach świata.

Tykwa dorasta do 3-5 m wysokości, wspinając się po podporach przy pomocy elastycznych wąsów czepnych, które wyrastają parami na całej długości pędów, które są owłosione, mięsiste i bruzdowate. Liście rośliny są duże, sercowate lub owalne, intensywnie zielone i osadzone na długich ogonkach. To roślina rozdzielnopłciowa i jednopienna, tzn., iż kwiaty męskie i żeńskie tworzone są na jednej roślinie. Latem w kącikach liści pojawiają się delikatne, białe kwiaty, z których po zapyleniu tworzą się początkowo jasnozielone a z czasem brązowiejące, gąbczaste owoce, które okrywa twarda skórka.

Owoce tykwy mają ciekawy, butelkowy lub gruszkowaty kształt, często z przewężeniem po środku, które zwie się szyjką. W niektórych krajach młode owoce traktowane są jak warzywo, natomiast owoce dojrzałe są niejadalne w wręcz często trujące.

Uprawa tykwy pospolitej

Tykwa pospolita ze względu na swoje pochodzenie jest rośliną dość wymagającą, dlatego trzeba dla niej znaleźć ciepłe, słoneczne stanowisko i zapewnić bardzo żyzne, próchnicze podłoże, które musi być stale wilgotne. Pnącze nie toleruje przesuszenia, dlatego trzeba je systematycznie podlewać. Dobrze jest podłoże wkoło wyściółkować, co zapobiegnie nadmiernemu parowaniu wody. Tykwa potrzebuje solidnych podpór ze względu na ciężkie owoce. Roślinę rozmnaża się z nasion, które wysiewa się wcześniej a siewki sadzi się na miejsce docelowe już po przejściu ostatnich przymrozków.

Tykwa świetnie nadaje się do porastania altan, ogrodzeń czy pergoli a jej dojrzałe owoce po wysuszeniu pełnią funkcje dekoracyjne.

Fot. główna: Hyunjung Kim, CC0, commons.wikimedia.org