Wzniesiony zgodnie z tzw. zwyczajem polskim
Dwór powstał w latach 1917-1918 z inicjatywy Janusza Szweycera i stanowi przykład architektury neobarokowej, z elementami charakterystycznymi dla polskich dworów szlacheckich tamtego okresu. To parterowy, murowany budynek, wzniesiony zgodnie z tzw. zwyczajem polskim, czyli ustawiony frontem na wschód - symbolicznie „za pięć dwunasta”. Jego bryłę wieńczy łamany dach polski, a konstrukcję wzbogacają alkierze i użytkowe poddasze.
Imponujące detale architektoniczne przyciągają wzrok: od strony północnej budynek zdobi sześciokolumnowy ganek, natomiast od strony ogrodu wyróżnia się ryzalit z półokrągłym gankiem i tarasem otoczonym stylową balustradą z tralek. Całość pierwotnie otaczał malowniczy park krajobrazowy w stylu angielskim, zaprojektowany przez słynnego ogrodnika Franciszka Szaniora. Do dziś zachowały się fragmenty zieleni oraz stawy, nadające miejscu uroku.
https://tulodz.pl/lodzkie/promenada-jak-nad-morzem-zlota-plaza-i-szerokie-molo-smardzewice-w-lodzkiem-jak-nadbaltycki-kurort/WpXKQShFDReI1WxWlLIQPrzez jakiś czas był tu ośrodek wypoczynkowy
Wnętrze dworu również skrywało wyjątkowe akcenty. W reprezentacyjnym salonie umieszczono złoconą inskrypcję na jednej z belek stropowych:
„Ci, co w tym domu bywają, co nam życzą, niechaj sami mają” - opatrzoną datą 1918.
W innym miejscu można było odnaleźć zegar słoneczny z łacińską sentencją:
„Horas non numero nisi serenas” - „Liczyć warto tylko pogodne (szczęśliwe) godziny”.
Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność państwa. Przez pewien czas dwór pełnił funkcję ośrodka wypoczynkowego, a od końca lat 50. XX wieku działała w nim Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza, przekształcona później w Zespół Szkół Ogrodniczych, a w tej chwili Zespół Szkół Mundurowo-Technicznych. Niestety, w okolicy powstały nowe budynki, które częściowo zakłóciły dawny klimat i spójność historycznego założenia.