Ten grzyb pozostało lepszy od maślaka. Teraz możesz go znaleźć w lasach

Wodnicha późna to grzyb należący do rodziny wodnichowatych. Odznacza się oliwkowobrązowym lub oliwkowobrunatnym kapeluszem, który osiąga maksymalnie 10 cm średnicy. Ów kapelusz może miejscami odbarwiać się na żółto – dotyczy to dojrzałych owocników. Miąższ owego grzyba ma żółtawą barwę i jest dość miękki.

Pod kapeluszem wodnichy późnej znajdują się szeroko rozstawione blaszki zbiegające się na trzon – początkowo kremowe, później przechodzące w barwę żółtą. Trzon wodnichy późnej ma kształt cylindryczny, osiąga długość około 6-7 cm, charakteryzuje się kolorem żółtawym.

Wodnicha późna pojawia się w październiku, a najczęściej można ją spotkać w listopadzie – to właśnie wtedy przypada szczyt jej występowania. Grzybiarze najczęściej natykają się na nią w lasach iglastych i mieszanych – rośnie między innymi pod sosnami.

Przeczytaj też: Myślałeś, iż już po grzybach? Te dopiero zaczynają pojawiać się w lasach

Wodnicha późna jest grzybem jadalnym. Ma dość łagodny smak, można ją wykorzystać w wielu rozmaitych przepisach. Da się z niej zrobić aromatyczny sos lub farsz do pierogów. Niektórzy marynują wodnichę późną lub dodają do różnego rodzaju potraw, na przykład jajecznicy. Dla niektórych grzybiarzy wodnicha późna jest lepsza od maślaka!

Rozglądając się za wodnichą późną warto zachować ostrożność, by przypadkiem nie zebrać trującej lejkówki zimowej. Rzeczone gatunki można odróżnić między innymi zwracając uwagę na śluz. Okazuje się bowiem, iż wodnicha jest dość śluzowata. Z kolei na lejkówce zimowej mogą znajdować się niewielkie, charakterystyczne włoski – ów grzyb jest też bardziej suchy.

Jeżeli mamy wątpliwości co do rozpoznania znalezionych grzybów, to lepiej pozostawić je na miejscu. W przeciwnym razie narażamy się na zatrucie. Co ważne – znalezione grzyby możemy zanieść do najbliższej stacji sanitarno-epidemiologicznej, gdzie doświadczeni pracownicy pomogą je zidentyfikować.