Robaki, a zwłaszcza tasiemce, to częsta przypadłość u psów. Sposób zarażenia jest stosunkowo łatwy, objawy potrafią być niewidoczne przez wiele lat, wyniszczając przy tym organizm zwierzęcia. Tasiemcem od psa mogą zarazić się również ludzie. Co powinniśmy wiedzieć o tej chorobie i jak jej zapobiegać?
Psi tasiemiec – pasażer na gapę
Najczęściej opisywanymi przypadkami tasiemca u psa są zarażenia. Są one spowodowane Dipylidium caninum. Wiążą się one z inwazją pcheł u naszych zwierząt, o którą niestety nietrudno. Do pełnego cyklu życia tego pasożyta potrzebni są żywiciele pośredni – pchły lub wszoły oraz ostateczni – psy bądź koty.
Jak dochodzi do zarażenia tasiemcem?
Człony tasiemca aktywnie wypełzają z odbytu, a następnie dostają się po skórze w okolice odbytu i ogona. Z rozpadających się członów tasiemca uwalniane są jaja z onkosferą, które zjadane są przez larwy pcheł lub wszoły. W jamach ciała owadów dochodzi do przekształcenia w cysticerkoid. Żywiciel ostateczny (pies) zaraża się najczęściej przy wylizywaniu sierści, połykając pchły z inwazyjnym cysticerkoidem. W jelicie cienkim psa tasiemiec osiąga dojrzałość płciową w ciągu około 2-3 tygodni i rozmiary choćby do 50 cm! Dipylidium caninum występuje na całym świecie, powodując chorobę nazywaną dipylidiozą. U ludzi z reguły inwazja przebiega bezobjawowo i zdarza się bardzo rzadko.
Tasiemiec u psa – objawy
Zarażenie tasiemcem u psa często przechodzi w sposób bezobjawowy, rzadko też występuje charakterystyczna dla chorób pasożytniczych biegunka. Najczęstsze objawy, które powinny dać właścicielom zwierząt do myślenia, to świąd i nadmierne wylizywanie okolicy odbytu. Wywoływane są one przez pełzające człony tasiemca oraz towarzyszącą temu inwazję pcheł. Przez to pies może być pobudzony i zdenerwowany, a także będzie “saneczkował”. Czasami gołym okiem można dostrzec człony pasożyta, przypominające pestki dyni czy ogórka, w okolicy odbytu zwierzęcia lub na jego legowisku bądź też w samym kale. U psów mogą też występować wymioty oraz apatia. Przy intensywnej inwazji dochodzi do utraty masy ciała, a w skrajnych przypadkach choćby do zatkania światła jelita.
Leczenia psa z tasiemcem i profilaktyka
Rozpoznanie zakażenia tasiemcem stawia się na podstawie badania kału oraz potwierdzenia występowania w środowisku zwierząt pcheł. Ważne jest też, aby jednocześnie ograniczyć populacje pasożytów zewnętrznych, które odpowiedzialne są za rozprzestrzenianie choroby.
Po wykonanym odrobaczaniu zaleca się przeprowadzenie ponownego badania kału na obecność pasożytów. jeżeli kontrola potwierdzi dalszą obecność robaków należy powtórzyć odrobaczanie.
By uniknąć chorób pasożytniczych zalecana jest profilaktyka. Polega ona na systematycznym odrobaczaniu psa przynajmniej raz na 3 miesiące. Warto też zabezpieczyć psa przed pasożytami zewnętrznymi.
