Tak zareagował WILK na widok człowieka [FILM]

9 miesięcy temu
Zdjęcie: wilk


Naturalne zachowanie wilka na widok człowieka przedstawia film jednego z leśników, który prezentujemy poniżej. Co zrobić, gdy spotkamy wilka?

Tak zareagował WILK na widok człowieka [FILM]

Film autorstwa Leśniczego Leśnictwa Chrapoń Wiesława Hajczuka – przedstawiający naturalne zachowanie się wilka na widok człowieka.

Wilk na widok człowieka powinien uciec. Co zrobić, gdy spotkamy takie zwierzę?

Na wilki polowano od lat, tak iż niemal zupełnie zniknęły z terenów Polski. W 1998 r. drapieżniki objęto ochroną gatunkową. Od tego czasu ich liczba wzrasta, a spotkania z tymi pięknymi, dzikimi zwierzętami mogą przytrafiać się częściej.

Wilki najczęściej są płochliwe i unikają kontaktu z ludźmi. Jeśli zbliżają się do siedzib ludzkich, to jest to przejaw ich naturalnego instynktu, którym kierują się w poszukiwaniu jedzenia. Najczęściej, jeżeli podchodzą w nocy w pobliża siedzib, to ludzie choćby o tym nie wiedzą. Jednak wilki, podobnie jak każde inne dzikie zwierzęta, mogą zachować się nieobliczalnie, jeżeli są wystraszone, chore lub zranione, a szczególnie wówczas, gdy zostaną oswojone – dokarmiane i przyzwyczajane do pobytu blisko siedzib ludzkich.

Dlatego należy pamiętać o zasadach:

  • Nigdy nie dokarmiaj wilków, choćby jeżeli zwierzęta wyglądają na wychudzone i wymagające pomocy. Powiadom o ich obecności adekwatną Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska, pobliskie nadleśnictwo lub skontaktuj się ze Stowarzyszeniem dla Natury „Wilk”.
  • Mieszkając w pobliżu lasu, przetrzymuj odpadki spożywcze w szczelnych pojemnikach z pokrywami. Resztki żywności pozostawione na kompoście poza ogrodzeniem posesji, w szczególności kawałki mięsa i wędlin, mogą zwabiać wilki. Zainstalowanie oświetlenia z czujnikami ruchu w pobliżu miejsc składowania odpadów kuchennych może odstraszać wilki od podchodzenia w ich pobliże.
  • Jeśli jesteś turystą, spacerujesz po lesie, wędrujesz z plecakiem, biwakujesz w lesie, uprawiasz biegi terenowe lub inne rodzaje rekreacji aktywnej, jesteś zbieraczem grzybów lub jagód, nie pozostawiaj resztek żywności w koszach na parkingach leśnych, miejscach biwakowych, pod wiatami i w innych miejscach odpoczynku dla turystów, choćby jeżeli wydaje się, iż są one szczelne i regularnie opróżniane.
  • Jeśli jesteś fotografem przyrodniczym lub myśliwym, nigdy nie dostarczaj mięsa na nęciska przy czatowniach lub ambonach. Nie ma znaczenia, czy są to szczątki martwych zwierząt dzikich lub hodowlanych, czy też produkty zawierające mięsne składniki, np. karma dla psów. Wilki, dzięki niezwykle czułemu węchowi, orientują się, iż to człowiek dostarczył pokarm, i mogą zacząć postrzegać ludzi, jako dostarczycieli pożywienia.
  • Jeśli pracujesz w lesie, jesteś np. pracownikiem zakładu usług leśnych, budowniczym dróg leśnych, instalatorem sieci energetycznych, nigdy nie pozostawiaj żywności w miejscu pracy. Pakuj wszystkie odpadki i zabieraj z sobą. Pozostawiona żywność może zwabiać drapieżniki w pobliże pracujących w lesie ludzi.
  • Jeśli znajdziesz w lesie szczenię wilka, nigdy go nie dotykaj ani nie zabieraj ze sobą, choćby jeżeli wygląda na chore i skrajnie wycieńczone. jeżeli masz możliwość, zrób mu kilka zdjęć i sprawdź swoją lokalizację np.na podstawie aplikacjimBDL, albo zapamiętaj numer najbliższego słupka oddziałowego i powiadom adekwatną Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska, pobliskie nadleśnictwo lub skontaktuj się ze Stowarzyszeniem dla Natury „Wilk”.
  • Jeśli dowiesz się, iż ktoś przetrzymuje nielegalnie wilka w niewoli, dla dobra swojego i sąsiadów, natychmiast powiadom RDOŚ.
  • Jeśli mieszkasz w obszarze zamieszkiwanym przez wilki, trzymaj w nocy swoje psy i koty w domu lub w dobrze zabezpieczonych kojcach.
  • Nie pozostawiaj psiej lub kociej karmy na zewnątrz, w miejscach, gdzie mogłaby być dostępna dla drapieżników. Może to zwabić wilki w pobliże domostwa. Wilki mogą się przyzwyczaić do stałego źródła pokarmu, a następnie zranić, a choćby zabić, broniącego swojego pożywienia psa lub kota.
  • Jeśli spacerujesz w lesie z psem, prowadź go zawsze na smyczy. Jest to zgodne z obowiązującym w Polsce prawem, a także zapobiega oddalaniu się psa od właściciela. Zagubiony, biegający po lesie pies może gwałtownie wpaść w tarapaty.

Spotkania z wilkami są niezwykle rzadkie, ponieważ wilki odczuwają przed ludźmi naturalny strach. Są to inteligentne i interesujące zwierzęta, zdarza się, iż wilki mogą przyglądać się ciągnikom rolniczym czy samochodom. Mogą też podczas bezpośredniego spotkania przyglądać się nam dłuższą chwilę i nie uciekać od razu, robią tak wszystkie dzikie zwierzęta.

Jeśli jednak spotkasz w lesie wilka, który podchodzi zbyt blisko (na odległość poniżej 30 m) lub przygląda się zbyt długo i nie czujesz się komfortowo w tej sytuacji, albo też drapieżnik poszczekuje lub warczy na ciebie, podejmij następujące działania:

  • Unieś ręce i machaj nimi w powietrzu. To rozprzestrzeni twój zapach, sprawi, iż twoja sylwetka będzie lepiej widoczna.
  • Pokrzykuj głośno ostrym tonem (lub zagwiżdż) w stronę wilka. To pozwoli mu zorientować się, iż ma do czynienia z człowiekiem i iż nie jest mile widziany.
  • Jeśli zwierzę nie reaguje i zamiast oddalić się, podchodzi bliżej, rzucaj w niego będącymi w zasięgu ręki przedmiotami, najlepiej grudami ziemi.
  • Wycofaj się spokojnie, możesz przyspieszyć, dopiero gdy masz pewność, iż zwierzę jest daleko i nie interesuje się tobą.
  • Jeśli masz taką możliwość, zrób zwierzęciu zdjęcie i zawiadom o zdarzeniu RDOŚ adekwatne nadleśnictwo lub Stowarzyszenie dla Natury „Wilk”.

Wilk jest gatunkiem chronionym i za zabijcie lub skłusowanie wilka grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności.

Wilk (łac. Canis lupus) to gatunek drapieżnika objęty w Polsce całoroczną ochroną gatunkową od 1998 r. U części społeczeństwa wilk i jego wycie budzą grozę i strach.
Dla innych usłyszeć i zobaczyć wilka to marzenie. W wierzeniach Słowian wilk uosabiał złe duchy lasu, które strzegły jego tajemnic. Wycie wśród wilków jest sposobem komunikowania się pomiędzy osobnikami. Mowa ciała u tego gatunku pełni również istotną rolę. Ciałem, pozycją ogona czy uszu wilki pokazują swoje agresywne bądź przyjazne nastawienie. Mową ciała wyrażają uległość, strach, dominację nad innymi członkami watahy czy chęć do zabawy.
Sylwetka przypomina dużego psa, ale w odróżnieniu od niego, zwykle nosi ogon zwieszony w dół lub poziomo wyprostowany i raczej nie zwija go nad grzbietem. Może ważyć choćby 60 kg.
Wilki żyją w grupach rodzinnych, zwanych watahami. W watasze najważniejsza jest para wilków (samiec i samica), która prowadzi grupę na polowanie.
– Młode wilki przychodzą na świat w norach, zwykle w maju.
– Wilki aktywne są zwykle w nocy. Wataha oznacza granice swojego terytorium moczem, charakterystycznym drapaniem ziemi (zwykle na skrzyżowaniach dróg leśnych) oraz wyciem. W ciągu doby zwierzęta mogą przemierzyć około 20 km.
– w Polsce polują głównie na jelenie, ale chętnie zjadają też sarny, dziki, a także zwierzęta hodowlane, owce czy krowy. Wataha zabija tygodniowo około trzech zwierząt.
– wilcze motywy popularne są w nazewnictwie botanicznym: wawrzynek wilcze łyko, pokrzyk wilcza jagoda czy wilczomlecz to nazwy trujących roślin. „Wilkami” nazywane są również pędy, które wyrastają z nieszlachetnej podkładki, przy szczepieniu roślin, lub dodatkowe pędy wyrastające z rośliny, które osłabiają siłę wzrostu pędu głównego.
Na terenie Nadleśnictwa Dwukoły wilk jest gatunkiem, którego tropy spotkać można w każdym zakątku jednostki.

Źródło: lasy.gov.pl/Nadleśnictwo Dwukoły

Idź do oryginalnego materiału