20 godzin temu
Zaniedbany dotąd skwer u zbiegu ulic Garbary, Małe Garbary i Stawnej, w miejscu dawnego klasztoru dominikanów, wreszcie odzyska dawny blask. Zarząd Zieleni Miejskiej przekazał teren wykonawcy, a prace już ruszyły.
Remont potrwa najprawdopodobniej do końca roku. Obszar ten jest częścią dawnej osady św. Gotarda, pamięta same początki lokacyjne Poznania i jest objęty ochroną konserwatorską.
Skwer wzbogacą nowe nasadzenia – jego przestrzeń ozdobią cisy. Na terenie ogrodu otoczonego murami klasztornymi, czyli dawnego wirydarza, pojawi się trawa. Wytyczone zostaną również nowe alejki – ich nawierzchnia będzie wykonana z naturalnych materiałów. W ten sposób będzie harmonizowała z historycznym charakterem miejsca. Nie zabraknie elementów małej architektury – pojawią się ławki i kosze na śmieci. Cały teren zostanie gruntownie uporządkowany. Mury dawnego klasztoru zostaną poddane rewaloryzacji. Nadzór nad przebiegiem prac sprawuje Miejski Konserwator Zabytków (od lat 70. ubiegłego wieku teren ten jest bowiem wpisany do rejestru zabytków).
Skwer na narożniku ulicy Garbary i Małe Garbary to część dawnej osady św. Gotarda. Obejmowała ona nie tylko pozostałości po zespole klasztornym oo. jezuitów, ale też sąsiednie ulice – Dominikańską, Szewską, Żydowską.
Rys historyczny
Dawna osada św. Gotarda kryje w sobie tajemnicę początków lokacyjnego Poznania. Właśnie tutaj, wokół nieistniejącego już kościoła pod tym samym wezwaniem, zaczęła się handlowa i gospodarcza historia miasta. Osada rozwijała się w północnej części średniowiecznego Poznania, stanowiąc jego wczesne, tętniące życiem centrum. Powstanie osady wokół kościoła św. Gotarda w XII wieku, na lewym brzegu Warty, nierozerwalnie wiąże się z dawnym szlakiem handlowym. Trasa ta prowadziła z Westfalii, przez Hildesheim, Brandenburg, Kruszwicę i Włocławek, aż na Ruś. Święty Gotard patronował kościołom położonym w tych miejscowościach, przeważnie przy dogodnych miejscach przepraw rzecznych. To właśnie osadę św. Gotarda wybrali w 1244 roku książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny, by rozpocząć prace nad lokacją miasta na lewym brzegu Warty. Osadzili w tym miejscu dominikanów, a ich klasztor najprawdopodobniej powstał w miejscu dawnego kościoła św. Gotarda.
W 1253 roku nastąpiła lokacja lewobrzeżnego Poznania na prawie magdeburskim, co sprawiło, iż dawna osada św. Gotarda wraz z dominikanami znalazły się wewnątrz miejskich murów. jeżeli chcesz zgłębić fascynującą historię tego miejsca, sięgnij po książkę „Osada Świętego Gotarda w Poznaniu. Historia i dziedzictwo”. Publikację znajdziesz na stronie Wydawnictwa Miejskiego Posnania.
