Świerk serbski – uprawa i pielęgnacja

Świerk serbski (Picea omorika) to drzewo z rodziny sosnowatych, roślina jednopienna, długoletnia, żyjąca choćby 200 lat. Świerk serbski to gatunek najszybciej rosnący spośród świerków. Osiąga od 25-30 metrów wysokości, a jego roczny przyrost może dochodzić choćby do 100 centymetrów. Świerk serbski posiada stożkowy, wąski, strzelisty pokrój, jego korona jest regularna i gęsto rozgałęziona aż do ziemi. Ze względu na okazałe rozmiary, świerk serbski wykorzystywany jest do nasadzeń w dużych ogrodach, parkach i na terenie zieleni miejskiej. Igły świerka serbskiego są zimozielone, krótkie, sztywne, lekko spłaszczone, o ciemnozielonym kolorze na wierzchu, natomiast pod spodem widoczne są dwa jasne paski. Są gęsto ułożone na pędach. Świerk serbski zdobią niewielkie szyszki skupione w pobliżu wierzchołka. Wiszą na krótkich szypułkach. Młode szyszki są fioletowe lub purpurowe, starsze przybierają kolor brązowy. Długo utrzymują się na drzewie, dojrzewają w 6-7 miesiącu od zapylenia.

Uprawa świerka serbskiego

Świerk serbski nie ma dużych wymagań uprawowych, rośnie na glebie przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej, lekko kwaśnej. Jest wytrzymały na letnią suszę oraz odporny na niskie temperatury. Świerk serbski wymaga stanowiska słonecznego lub lekko zacienionego. Drzewo możemy rozmnażać na trzy sposoby: z nasion, z sadzonek pędowych i metodą odkładów. Najlepszą porą do sadzenia rośliny jest jesień. Świerk serbski w pierwszych latach uprawy powinien być zasilany, możemy wykorzystać do tego nawozy organiczne. Młode drzewa powinniśmy w czasie suszy podlewać, kiedy już się dobrze ukorzenią nie potrzebują żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Świerk serbski to odmiana dość odporna na wszelkie choroby i szkodniki.

Odmiany świerka serbskiego

Świerk serbski ‘Pendula’

Świerk serbski ‘Pendula’ (Picea omorika ‘Pendula’) to dekoracyjne, piękne drzewo o wąskim, kolumnowym, płaczącym pokroju, z silnie zwisającymi gałęziami przylegającymi do pnia. Boczne konary, łukowato wygięte z długimi odgałęzieniami malowniczo zwisają w dół. Świerk serbski ‘Pendula’ po 20 latach osiąga 10-12 metrów wysokości, przy średnicy 1,5 metra. Rocznie przyrasta około 20 centymetrów. Polecany do nasadzeń w dużych ogrodach, parkach i terenów zieleni miejskiej. Igły świerka serbskiego o odmianie ‘Pendula’ są ciemnozielone, błyszczące, płaskie, szerokie, o zaokrąglonych wierzchołkach. Ich spodnia strona jest srebrzystoniebieska z dwoma białymi paskami, gęsto ułożone na pędach.

Świerk serbski ‘Pendula’, autor: melvil, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org

Uprawa świerka serbskiego ‘Pendula’

Świerk serbski ‘Pendula’ to odmiana o małych wymaganiach glebowych. Poradzi sobie na glebach świeżych, przepuszczalnych, gliniasto-piaszczystych, lekko kwaśnych, w miejscach umiarkowanie wilgotnych, ale nie podmokłych. Na mokrych terenach roślina może być narażona na gnicie korzeni, co powoduje jej zamieranie. Świerk serbski ‘Pendula’ to odmiana rzadko atakowana przez szkodniki czy choroby. Jest to iglak odporny na wysokie i niskie temperatury jak również na zanieczyszczenia powietrza. Świerk serbski ‘Pendula’ nie wymaga żadnych zabiegów pielęgnacyjnych, jedynie pozbywamy się uszkodzonych, suchych, połamanych pędów. Świerk ‘Pendula’ sadzimy tak jak każde drzewo iglaste, wiosną lub późną jesienią. Młode egzemplarze wymagają palikowania, do czasu wytworzenia silnego pędu przewodniego.

Fot. główna: Sciencia58, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org