Pępek u psa – czy czworonogi go mają? Mówimy, jak go znaleźć!

Zapamiętaj!

• Pępek to blizna pozostająca po pępowinie, która łączyła krwiobieg matki i płodu w trakcie rozwoju.
• Pępek u psa jest dokładnie tym samym, co u innych ssaków, w tym ludzi.
• Pępek psa ma postać niewielkiego płaskiego dołka i powinien być wklęsły oraz pokryty sierścią.
• Aby znaleźć pępek u psa, można go wyczuć podczas kąpieli lub głaskania.
• Przypadłością, która może dotyczyć psiego pępka, jest przepuklina pępkowa.

Pępek – czym jest i jakie ma znaczenie?

Pępek u ssaków to blizna położona na środku brzucha, pozostała po pępowinie, która łączyła krwiobieg matki i płodu w trakcie rozwoju. Jest jednym z miejsc o zmniejszonym oporze, co oznacza, iż ściana jamy brzusznej jest tam słabsza i bardziej podatna na przepukliny. Zatem pępek u psa jest dokładnie tym samym, co u wszystkich innych ssaków (w tym ludzi)!

Pępek u psa – czy twój pupil go ma?

W związku z powyższym należy potwierdzić, iż pępek u psa występuje, ponieważ czworonogi należą do rodziny ssaków. Przed narodzinami szczenięta były połączone z matką dzięki pępowiny, która umożliwiała przekazywanie składników odżywczych i tlenu z krwiobiegu matki do rozwijających się organizmów.

Po narodzinach pępowina u szczeniaka jest przegryzana przez matkę. Pozostaje po niej niewielka ranka, która z czasem zarasta i zmienia się w bliznę zwaną pępkiem. Pępek u psa nie wymaga żadnej dodatkowej pielęgnacji ze strony właściciela. Warto jednak obserwować, czy proces gojenia przebiega prawidłowo.

Jak wygląda psi pępek?

Pępek psa ma postać niewielkiego płaskiego dołka. U zdrowego dorosłego osobnika nie powinien być wyraźny, wystający, wklęsły lub opuchnięty. Takie cechy mogą świadczyć o nieprawidłowym zagojeniu się rany po pępowinie. Czasami obszar pępka może wyróżniać się na tle całego ciała plamką ciemniejszej sierści, co ułatwia jego zlokalizowanie.

Gdzie znajduje się pępek u psa?

Pępek u psa znajduje się około 10 cm poniżej linii mostka, mniej więcej na połączeniu klatki piersiowej z brzuchem. Znajduje się mniej więcej pośrodku psiego brzucha. U dorosłego osobnika nie jest widoczny, natomiast o wiele łatwiej odszukać ślad po pępowinie u szczeniaka.

Aby znaleźć pępek u psa, można próbować go wyczuć podczas kąpieli pupila lub przy okazji głaskania.

Przepuklina pępkowa u psa – czy to możliwe?

Częstą przypadłością u ssaków jest przepuklina pępkowa, zatem może występować również u psów. Przepuklina pępkowa u psa to uwypuklenie na brzuchu, które składa się z tłuszczu brzusznego lub części narządów jamy brzusznej. Ustępuje pod lekkim naciskiem i pojawia się znowu, gdy zdejmujemy palec. Jej zawartość przedostaje się przez obszar wokół pępka.

Przepuklinę uważa się za wadę wrodzoną, ale niektóre przypadki mogą być również spowodowane nadwagą u psa czy zaburzeniami genetycznymi. Przepuklina pępkowa często występuje u szczeniąt i z reguły nie wymaga interwencji – oczywiście zwierzaka musi obejrzeć weterynarz.

Jakie rasy psów są narażone na przepuklinę pępkową?

Niektóre rasy psów, takie jak terier (wszystkie odmiany tej rasy) pekińczyk czy basenji, są szczególnie predysponowane do wystąpienia przepukliny pępkowej. Przepuklina pępkowa może również powstać na skutek urazu, na przykład pociągnięcia pępowiny przy porodzie

Leczenie przepukliny pępkowej

Leczenie przepukliny pępkowej u psa zależy od jej wielkości i ewentualnych powikłań. W przypadku małych przepuklin, które nie powodują problemów zdrowotnych, może być stosowane leczenie zachowawcze. W przypadku większych przepuklin, które stwarzają zagrożenie dla życia psa, zwykle konieczna jest interwencja chirurgiczna, polegająca na usunięciu przepukliny i zamknięciu ubytku w ścianie brzucha.

Pępek u psa – podsumowanie

Pępek u psa znajduje się na środku jego brzucha. Powinien być wklęsły i z reguły pokryty sierścią, dlatego trudno zauważyć go na pierwszy rzut oka. Można próbować wyczuć pępek podczas kąpieli pupila lub głaskania. Przypadłością związaną z pępkiem u psa jest przepuklina. Często występuje u szczeniąt, rzadziej u dorosłych osobników. Każdy przypadek warto skonsultować z weterynarzem, mimo iż nie musi oznaczać nic niebezpiecznego dla zdrowia pupila.