Nova Scotia duck tolling retriever

3 lat temu

Nova Scotia duck tolling retriever, w uproszczeniu toller, nazywany też retrieverem z Nowej Szkocji, to pies wesoły i przyjacielski. Ma niespożyte pokłady energii, które powinien wykorzystywać podczas codziennych zabaw i spacerów. Poznaj go lepiej i sprawdź, czy byłbyś dla niego odpowiednim opiekunem.

Nova Scotia duck tolling retriever – podstawowe informacje

FCI grupa VIII (aportery, płochacze i psy dowodne), sekcja 1 (aportery)
Długość życia 12–14 lat
Charakter czuły, oddany, inteligentny, energiczny i wytrwały
Rozmiar wielkość (wysokość w kłębie): 48–51 cm (pies), 45–48 (suka) z tolerancją 2,5 cm w górę i w dół

masa ciała: 20–23 kg (pies), 17–20 kg (suka)

Sierść szata: gęsta, półdługa, lekko pofalowana na grzbiecie

umaszczenie: różne odcienie czerwonego i pomarańczowego z białymi znaczeniami

Kraj pochodzenia Kanada

Nova Scotia duck tolling retriever – szczypta historii

Nova Scotia duck tolling retriever to najmniejszy z retrieverów. Pochodzi z Kanady, ale jego przodków należy szukać wśród najróżniejszych ras psów przybyłych z Europy w tamte rejony. Nicholas Denys w zapiskach z XVII wieku z Nowej Szkocji i Nowego Brunszwiku wspomina o miejscowych psach, niedużych, rudej maści, z którymi polowano na ptactwo wodne. Czy były one przodkami tollera? Tego nie wiadomo.

Większość autorów twierdzi, iż rasa ta powstała pod koniec XIX wieku. Jej przedstawiciele są potomkami najrozmaitszych retrieverów, kojarzonych także ze spanielami, seterami i pasterskimi collie. Dość niezwykła technika (opisana poniżej jako ciekawostka) polowania sugeruje, iż toller może mieć wspólne korzenie z holenderskimi psami o nazwie kooikerhondje, które dokładnie w taki sam sposób wabiły kaczki w nastawione przez myśliwego sieci. Te niewielkie płochacze mogły się dostać na północno-wschodnie wybrzeże Ameryki z kolonistami z Niderlandów albo trochę później z Anglikami.

Za twórcę tej rasy uznaje się Jamesa Allena z Yarmouth, a jej pierwsza nazwa brzmiała właśnie Yarmouth toller. Retrievery zostały uznane przez kanadyjski Kennel Club w roku 1945 i wtedy też nadano im obecną nazwę. Do ksiąg hodowlanych wpisano wówczas 15 tollerów. Niebawem rasa znalazła się na skraju wyginięcia. Dopiero w latach 60. retrievery z Nowej Szkocji stały się ponownie znane, głównie za sprawą dwójki kanadyjskich hodowców: Eldona Pace’a i Avery Nickerson. Szersze zainteresowanie tymi psami datuje się dopiero na lata 80. W roku 1995 Nova Scotia duck tolling retriever stał się psem herbowym Nowej Szkocji, oficjalnym godłem tej prowincji. W USA klub powstał w roku 1984, ale uznanie rasy nastąpiło dopiero w roku 2003.

Nova Scotia duck tolling retriever – wygląd

Nova Scotia duck tolling retriever to pies średniej wielkości, mocny, dobrze umięśniony, o dość masywnym kośćcu. Jego tułów jest szeroki i głęboki, dobrze ożebrowany, grzbiet prosty. Ogon długi, noszony poniżej lub powyżej linii grzbietu, obficie owłosiony.

Głowa tollera jest klinowata, czaszka szeroka i lekko zaokrąglona, policzki płaskie. Stop umiarkowany. Kufa mocna. Szeroko rozstawione oczy mają kształt migdała, są bursztynowe lub żółte, stonowane z umaszczeniem. Wysoko osadzone uszy, zaokrąglone na końcach, załamują się powyżej nasady i zwisają.

Szata retrievera z Nowej Szkocji jest gęsta, nieprzemakalna, lśniąca, z obfitym podszerstkiem, włos prosty, tylko na grzbiecie może być lekko pofalowany. Najdłuższy u nasady uszu i na szyi (kryza widoczna jest zwłaszcza u samców), na przednich nogach tworzy pióra, na udach portki. Na kufie i głowie włos krótki i gładki.

Umaszczenie przybiera różne odcienie czerwonego i pomarańczowego. Dopuszczalne są białe znaczenia na głowie (strzałka), klatce piersiowej, łapach i końcu ogona. Nos i śluzówki są czerwonobrązowe, rzadziej czarne.

Nova Scotia duck tolling retriever – charakter

Nova Scotia duck tolling retriever to bardzo przyjacielski i inteligentny pies. Jest uczuciowy i lubi towarzystwo dzieci, co czyni z niego doskonałego towarzysza rodzinnego. Chociaż jest bardzo energiczny i wesoły, to jest też zwierzęciem stabilnym emocjonalnie i potrafi zachowywać się spokojnie, jeżeli sytuacja tego wymaga.

Jego szkolenie nie przysparza trudności. Czworonóg bardzo gwałtownie się uczy i chętnie wykonuje polecenia swojego opiekuna. Wykazuje się znakomitą koncentracją. Nova Scotia duck tolling retriever jest zwinny i gotowy do pracy w każdym momencie. Odznacza się dużą siłą, jest dobrym pływakiem i aporterem – zarówno na lądzie, jak i w wodzie.

Nova Scotia duck tolling retriever – dla kogo?

Nova Scotia duck tolling retriever to idealny pies dla aktywnej rodziny. Chętnie biega przy rowerze lub towarzyszy człowiekowi podczas joggingu. Przyszły opiekun musi zapewnić mu regularną aktywność fizyczną oraz psychiczną. Gdy pupil będzie miał za mało ruchu i zabraknie mu ciekawych zajęć, stanie się smutny, a choćby może zacząć wykazywać zachowania destrukcyjne.

Nova Scotia duck tolling retriever – cena

Za szczenię Nova Scotia duck tolling retrievera zapłacimy 3500–5000 zł w zależności od pochodzenia, wieku czy płci. Trzeba przy tym pamiętać, iż cena psów z hodowli troszczących się o swoich podopiecznych jest wysoka, ponieważ składają się na nią koszty poniesione m.in. na: opiekę nad matką przez całe jej życie, opiekę weterynaryjną w czasie ciąży i nad szczeniętami, odpowiednią dietę oraz czas poświęcony na socjalizację.

Nova Scotia duck tolling retriever – pielęgnacja

Nova scotia duck tolling retriever ma gęsty podszerstek, który w czasie linienia trzeba codziennie wyczesywać. Poza tym okresem wystarczy szczotkować psa 1–2 razy w tygodniu. Tollera należy kąpać w razie potrzeby, gdy się mocno pobrudzi. Pies lubi pływanie i chętnie wskakuje do wody, jak tylko napotka na swojej drodze rzekę, staw czy jezioro. Trzeba pamiętać jednak, żeby po kontakcie z wodą dokładnie osuszać mu wnętrze małżowin usznych. Ze względu na dość często pojawiające się infekcje uszu warto też czyścić je regularnie dzięki specjalnych płynów- zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Opiekun powinien też regularnie szczotkować zęby psu, przycinać mu pazury (jeśli pupil nie ściera ich samodzielnie), kontrolować okolice oczu oraz dbać o profilaktykę przeciwpasożytniczą.

Nova Scotia duck tolling retriever – żywienie

  • Nova Scotia duck tolling retriever jest dużym łakomczuchem, dlatego należy uważać, aby go nie przekarmiać, ponieważ mogłoby to doprowadzić do niebezpiecznej w skutkach otyłości.
  • Ważne jest ustalenie dokładnego dobowego zapotrzebowania energetycznego czworonoga i dawkowanie mu pokarmu zgodnie z nim. Pies nie powinien mieć stałego dostępu do jedzenia. Miskę należy wystawiać na 20–30 minut, a po tym czasie wyrzucać resztki jedzenia i myć naczynia.
  • Warto wyznaczyć stałe pory posiłków i podawać je pupilowi 2–3 razy dziennie.
  • Psu trzeba zapewnić stały dostęp do świeżej i czystej wody.
  • Ostrożnie należy dawkować przysmaki. Czworonogi je uwielbiają, ale nie powinny otrzymywać ich zbyt wiele, bo to dodatkowe źródło energii. Smakołyki mogą dostarczać maksymalnie 10% dziennej dawki energii. Ich kaloryczność trzeba wliczyć od ogólnego dobowego zapotrzebowania.

Nova Scotia duck tolling retriever – zdrowie

Nova Scotia duck tolling retriever żyje około 12–14 lat. Większość osobników zachowuje dobre zdrowie i aktywność do późnej starości. Przedstawiciele tej rasy mają jednak predyspozycje do niektórych chorób, są to m.in.:

  • postępujący zanik siatkówki (PRA),
  • anomalia oczu collie (CEA),
  • dysplazja stawów biodrowych,
  • dysplazja stawów łokciowych,
  • niedoczynność tarczycy,
  • wnętrostwo,
  • dwurzędowość rzęs,
  • głuchota,
  • zaćma,
  • choroby autoimmunologiczne.

Nova Scotia duck tolling retriever – ciekawostki

  • Nova Scotia duck tolling retrievery są ekspertami w polowaniu na kaczki. Robią to w charakterystyczny sposób. Kiedy myśliwy rzuca ze swojej kryjówki aport w szuwary, pies skacze w trzciny, przynosi aport i ponownie pojawia się na powierzchni. Spektakl intryguje kaczki, które, chcąc przyglądać mu się z bliska, wchodzą w zasięg strzelby. Pies aportuje również ustrzeloną zdobycz. Ten sposób polowania nosi nazwę „tolling”.
  • Pierwsza hodowla Nova Scotia duck tolling retrievera w Polsce została zapoczątkowana w 2000 roku. przez cały czas jest to rasa mało popularna w naszym kraju. Według statystyk w 2018 roku było w Polsce tylko 10 miotów Nova Scotia duck tolling retriever – urodziło się 25 samców i 37 suk.

Nova Scotia duck tolling retriever – przykładowe imiona

Przykładowe imiona dla suki Nova Scotia duck tolling retriever: Figa, Leya, Roxi, Salma, Żarka.

Przykładowe imiona dla psa Nova Scotia duck tolling retriever: Flipper, Honey, Morgan, Newton, Tango.

Idź do oryginalnego materiału