Nertera płożąca – uprawa i pielęgnacja bez tajemnic

1 tydzień temu

Zdjęcie: Nertera płożąca

Światło – dużo, ale nie za dużo

Nertera płożąca preferuje jasne stanowiska z rozproszonym światłem. Bezpośrednie słońce jest dla niej jak solarium bez filtra – liście gwałtownie łapią poparzenia, a sama roślina więdnie z przegrzania. Najlepsze są okna wschodnie lub zachodnie, ewentualnie południowe, ale z dystansem – postaw ją trochę dalej od szyby, najlepiej za firanką.

Ciepło? Tak. Gorąco? Również. Mróz? Nigdy!

W sezonie wegetacji nertera lubi temperatury 20-25°C, choć potrafi rosnąć choćby w 38°C, o ile wilgotność jest dostatecznie wysoka. Nie znosi natomiast temperatur przybliżających się do zera – to szybka droga do utraty rośliny. jeżeli latem hodujesz ją na balkonie, pamiętaj, by jesienią zabrać ją do środka, zanim noce zrobią się zbyt chłodne.

Podłoże – lekko, przewiewnie i koniecznie z drenażem

Ta roślina ma jedno wielkie marzenie: nie stać w wodzie. Jej korzenie gwałtownie ulegają uduszeniu i gniciu, jeżeli podłoże jest ciężkie. Dlatego ziemia powinna być:

piaszczysta,
przepuszczalna,
bogata w elementy napowietrzające (piasek, perlit, wermikulit).

Idealna mieszanka to połączenie ziemi darniowej, liściowej, torfu i humusu, wzbogaconych o materiał drenujący. Dobra aeracja to dla niej klucz do zdrowia. Podłoże bigos dla roślin sprawdzi się w jej wypadku idealnie.

Podlewanie nertery

Nertera jest jak delikatny gąbkowaty mech – powinna być stale wilgotna, ale nigdy mokra. Najlepszą metodą podlewania jest podlewanie podsiąkowe:

Wstaw doniczkę na 10-15 minut do miski z wodą.
Pozwól roślinie wypić tyle, ile potrzebuje.
Odstaw, żeby nadmiar odpłynął.

Dzięki temu nie moczymy liści ani korony rośliny, co skutecznie chroni ją przed patogenami powodującymi zgniliznę.

Używaj miękkiej wody – deszczówki, przefiltrowanej albo odstanej. Wapń z twardej wody kumuluje się w podłożu i uszkadza korzenie.

Wilgotność powietrza – wysoka, ale z głową

Nertera potrzebuje wilgotnego powietrza, jednak nie lubi być zraszana, zwłaszcza gdy kwitnie lub owocuje. Woda na owocach powoduje ich pękanie, brzydkie plamy i rozwój grzybów.

Bezpieczne metody podnoszenia wilgotności:

nawilżacz powietrza,
podstawka z wodą wypełniona keramzytem lub żwirem, na których stanie doniczka, ale nie będzie miała styczności z wodą,
ustawienie rośliny w grupie z innymi.

Zraszać roślinę można jedynie tylko przed kwitnieniem.

Nawożenie – kiedy można, a kiedy nie wolno

W okresie wzrostu (wiosna–jesień) nertera lubi delikatne nawożenie raz w miesiącu, najlepiej nawozem do roślin kwitnących, czyli takim, gdzie jest:

mało azotu (N) – żeby nie pchać rośliny w liście,
więcej fosforu (P) – dla kwiatów,
więcej potasu (K) – dla owoców i zdrowia.

Możesz używać zarówno:

Nawozy naturalne dla nertery

biohumus,
gnojówka z pokrzywy (rozcieńczona!),
kompostowy wyciąg wodny.

Nawozy sztuczne:

klasyczne nawozy mineralne NPK dla roślin kwitnących,
nawozy w płynie do kwiatów doniczkowych.

UWAGI!

Dawka nawozów powinna być o połowę mniejsza niż zaleca producent.

Od października do lutego – absolutny zakaz nawożenia!

Rozmnażanie i przesadzanie nertery

Nerterę najłatwiej rozmnaża się z nasion wysiewanych wiosną. Nasiona potrzebują ciepła i stałej wilgotności, najlepiej w lekkim podłożu do siewu. Gdy siewki wzmocnią się, można je przepikować.

Przesadzanie dorosłej rośliny wykonujemy wiosną lub zimą, gdy nie jest w pełni aktywna – dzięki temu stres jest mniejszy.

Nertera – jak ją przezimować

Najtrudniejszą, ale absolutnie kluczową częścią pielęgnacji nertery jest jej zimowanie. Roślina nie owocuje w kolejnych latach, jeżeli nie przejdzie spoczynku w temperaturze 8–10°C. To właśnie chłód odpowiada za przełamanie endodormancji pąków kwiatowych, czyli wewnętrznej blokady wzrostu. Bez tego mechanizmu wiosną produkuje wyłącznie liście. Spoczynek trwa od późnej jesieni do lutego. W tym czasie nerterze trzeba stworzyć warunki możliwie zbliżone do jej naturalnych – chłodne, jasne i stabilne.

Jak prawidłowo przezimować roślinę:

temperatura 8–10°C przez całą zimę; krótkotrwałe ocieplenie jest dopuszczalne, ale stałe ciepło niweczy formowanie pąków
jasne stanowisko, najlepiej przy oknie, ale bez ostrego słońca
minimalne podlewanie – tylko gdy podłoże zaczyna przesychać
miękka woda, by uniknąć nagromadzenia soli wapnia
brak nawożenia od października do lutego
wentylacja bez przeciągów, by ograniczyć rozwój grzybów
zwiększenie wilgotności powietrza metodami pośrednimi, bez zraszania
stabilne warunki – brak przestawiania, brak wahań temperatury

Najlepszymi miejscami do zimowania są chłodne, jasne pomieszczenia: loggia, klatka schodowa z oknem, oszklona weranda lub nieogrzewany pokój. jeżeli warunki są trudne, można stosować metody awaryjne, ale zawsze z kontrolą wilgotności podłoża. Brak owoców wiosną jest zwykle prostym sygnałem: zimowanie było zbyt ciepłe.

Choroby i szkodniki nertery

Największym zagrożeniem jest zgnilizna liści i korzeni, wywoływana przez grzyby Phytophthora i Pythium. Objawia się ciemnymi, miękkimi plamami i nieprzyjemnym zapachem. Winowajcą prawie zawsze jest:

zbyt dużo wody,
brak przewiewu,
moczenie liści.

W razie infekcji pomagają fungicydy miedziowe lub mankozeb.

Na liściach mogą pojawić się też:

przędziorki – lubią sucho, więc paradoksalnie wilgotność jest tu twoim sprzymierzeńcem,
mszyce,
tarczniki.

Najpierw usuń je mechanicznie lub użyj naturalnych olejowych preparatów. Przy silnym ataku i braku efektów zwalczania naturalnego szkodników, w ostateczności sięgnij po środki chemiczne, powtarzane co ok. 20 dni.

Choć nertera wygląda niewinnie, to roślina dla osób, które lubią precyzję. Jej sekretem jest zimowy chłód – bez niego nie owocuje. Do tego odpowiednia wilgotność, brak przeciągów, miękka woda i żadnych zapędów do przelania. Trzymając się zasad, możesz cieszyć się jej koralowymi owocami każdego roku. A satysfakcja z takiego sukcesu jest naprawdę ogromna – bo nertera rzadko wybacza błędy, ale pięknie nagradza cierpliwość.

Fot. główna: Nertera płożąca – autor jacilluch, CC BY-SA 2.0, commons.wikimedia.org

Idź do oryginalnego materiału