Musisz na niego uważać. Ślinik luzytański to poważne zagrożenie!

Niby niepozorny gatunek ślimaka nagiego, ale w rzeczywistości jest poważnym zagrożeniem dla ogrodów, upraw i zwierząt. To właśnie ślinik luzytański uważany jest za alarmujący problem dla ekosystemu. Dowiedz się, jak rozpoznać i skutecznie pozbyć się tego szkodnika!

Skąd wiedzieć, iż to on?

Jego rozpoznanie umożliwia przede wszystkim rozmiar i kolor. Dorosłe osobniki osiągają pomiędzy 7 a 15 cm długości i charakteryzują się najczęściej brunatno-pomarańczowym ubarwieniem. Intruz ten wydziela obfity, lepki, przezroczysty śluz, który może przybierać mętną i białą barwę. Jaja składa jesienią, a jeden osobnik w ciągu roku może ich złożyć choćby kilkaset, co w połączeniu z szybkim rozwojem może powodować zastraszające tempo wzrostu populacji jego gatunku.

Dlaczego jest niebezpieczny?

Ślinik luzytański jest jednocześnie wszystkożernym i niezwykle żarłocznym gatunkiem. Zjada wszystko, co napotka na swojej drodze, zarówno rośliny, jak i szczątki organiczne oraz zwierzęce odpady. Przez to, iż w Polsce nie istnieją jego naturalni wrogowie, inwazja ślinika luzytańskiego wpływa na wypieranie rodzimych gatunków ślimaków, co powoduje opłakane skutki dla ekosystemu. Gdyby tego było mało, ślinik luzytański jest nosicielem nicieni — pasożytów, które silnie zagrażają zdrowiu zwierząt, szczególnie psów i kotów. Pośrednio może również szkodzić ludziom, np. poprzez spożycie owoców lub warzyw z jego śluzem.

Jak go zwalczyć?

Istnieje kilka sposobów na pozbycie się tego szkodnika, ale nie jest to proste. Najprostszym sposobem jest usuwanie manualne, najlepiej robić to w wilgotne dni, kiedy jest ich najwięcej i koniecznie mieć na sobie rękawiczki — śluz ślinika luzytańskiego może powodować podrażnienia i alergie. Ponadto warto zastosować specjalne pułapki i chemiczne środki zwalczające ich inwazję. Z naturalnych metod dobrym wyborem jest podsadzenie roślin odstraszających ślinika luzytańskiego, m.in. szałwii, lawendy i czosnku. Co ważne, mogą się one rozmnażać choćby po uszkodzeniu, dlatego nie należy wyrzucać rozgniecionych śliników do kompostu.