Kukurydza cukrowa – uprawa i pielęgnacja

Kukurydza cukrowa (Zea mays) znana również jako kukurydza słodka należy do popularnych warzyw z rodziny wiechlinowatych (Poacea). Jest również odmianą uprawnej kukurydzy zwyczajnej, a w Polsce znana jest od XVIII wieku. Jest to roślina jednoroczna o przekroju wzniesionym i sięga choćby do 2,5 metra wysokości. Ma szerokie, skrętoległe liście. Jej kwiaty męskie przybierają postać wiech osadzonych na szczytach źdźbeł, z kolei żeńskie tworzą żółte kolby pokryte pochwami liściowymi. Owocem kukurydzy cukrowej są różnobarwne ziarniaki zebrane w kolbach o masie do choćby 0,5 kg.

Uprawa kukurydzy cukrowej

Kukurydza cukrowa nie należy do trudnych w uprawie, a najlepszym podłożem dla jej wzrostu są gleby lekko kwaśne i żyzne. Roślina ta uwielbia ciepłe i słoneczne stanowiska, a przy tym nieźle znosi krótkie okresy suszy. Ponieważ zapylana jest przez wiatr, dla najlepszego efektu warto sadzić ją w prostokątnych lub kwadratowych poletkach (nie w rzędach). Najczęściej wysiewa się ją w rozstawie rzędów co 50 cm, w okolicach 15 maja, gdy temperatury rosną powyżej 10 °C. Roślina ta doskonale rośnie także jako poplon. Zbiór kolb kukurydzy cukrowej przypada na połowę lub koniec sierpnia i przeprowadzany jest w miarę jej dojrzewania, gdyż stare kolby nie są już zdatne do spożycia z racji na mączyste i twarde ziarna.

Kukurydza cukrowa – odmiany

Wśród wartych uwagi odmian kukurydzy cukrowej wymienić należy:

• ‘Tatonka’ – odmiana słodka i wcześnie dojrzewająca;
• ‘Złota Karłowa’ – wczesną odmianę o niskim wzroście;
• ‘Aztek’ – wymagającą odmianę wysoką, oferującą duże plony;
• ‘Golden Bantam’ – odmianę plonującą we wrześniu oferującą słodkie i miękkie ziarna.

Fot. główna: Löwe 48, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org