Jemioła pod strzechą niosła pomyślność. Trzeba było jednak przynieść ją we właściwym momencie

Zdjęcie: Jemioła, źródło: Pixsabay

Całowanie się pod jemiołą to jeden z najpopularniejszych świątecznych zwyczajów, który przywędrował do Polski z Anglii. Wiecznie zielony krzew, który kwitnie i owocuje zimą, symbolizuje wolę życia oraz nieskończoność. Według tradycji jemioła przyniesiona do domu i zawieszona we właściwym miejscu ma zapewnić szczęście domownikom.

Romantyczne adekwatności jemioły

Celtowie przypisywali jemiole romantyczne adekwatności, uważając ją za afrodyzjak. W czasie noworocznych świąt gałązki jemioły wisiały pod sufitem, a miejsce pod krzewem stawało się centrum świątecznego świata. Pocałunek pod jemiołą miał gwarantować miłosne szczęście.

Jemioła w polskiej tradycji

W Polsce jemioła była znana również jako strzęśla, homela, zimorost czy kołtun. Gałązki jemioły w domu przyciągały szczęście, bogactwo, miłość i zgodę. Roślina chroniła przed złymi mocami oraz piorunami, a umieszczona w dziecięcej kołysce odganiała koszmary. Jemioła miała również pozytywny wpływ na zdrowie, a dodana do kąpieli przywracała siły witalne.

Kiedy dekorować dom jemiołą?

Dla wielu osób jemioła to nieodłączny element dekoracji świątecznych, obok choinki. Zgodnie z tradycją, aby przyniosła szczęście i powodzenie w nadchodzącym roku, należy ją przynieść do domu we właściwym czasie.

Tradycja i przesądy związane z jemiołą

Jemioła, symbolizująca witalność i nieskończoność, powinna być zawieszona nad wigilijnym stołem, aby spełniać życzenia domowników. Według zwyczaju, gałązki jemioły umieszczamy w Wigilię, najlepiej nad stołem lub w drzwiach wejściowych. Warto pamiętać, iż według przesądów, jemioły nie wolno wyrzucać po świętach. Gałązki należy przechować do kolejnej Wigilii, a przed przyniesieniem nowej, stary egzemplarz powinno się spalić, aby szczęście nie opuściło domu.

Warto zatem zorganizować czas na dekorowanie domu jemiołą, aby móc w pełni cieszyć się jej pozytywną energią w trakcie świątecznego okresu.

Kulturowe znaczenie jemioły

Jemioła, roślina o niezwykłych adekwatnościach, od wieków fascynuje ludzi i zyskuje szczególne miejsce w kulturze. Jej unikalne miejsce występowania, wysoko na drzewach, sprawia, iż wydaje się być „spadłą z nieba”. Brak kontaktu z ziemią sprawia, iż jemioła funkcjonuje w sferze granicznej, pomiędzy dołem a górą, co nadaje jej cechy mediacyjne.

Jemioła jako symbol sacrum

Granica, na której rośnie jemioła, to miejsce, gdzie objawia się sacrum. Roślina ta, mająca kontakt z tym obszarem, zyskuje magiczne adekwatności. Jej charakterystyczna zmiana koloru na żółtozłoty w momencie usychania, związana z zaświatami, dodatkowo podkreśla jej wyjątkowość. Jemioła, wiecznie zielona i zdolna do owocowania w trudnych warunkach zimowych, symbolizuje niezniszczalność i odporność na przeciwności losu.

Wszystkie te cechy sprawiają, iż jemioła jest nie tylko rośliną, ale także nośnikiem głębokich kulturowych znaczeń, które odzwierciedlają ludzkie pragnienia i tajemnice natury.