Ja przez cały czas widzę
Jak bym był
Od rzeczywistości oderwany
Widzę białe kości
A choćby kurhany
Te dawne
I te sprzed paru laty
Widzę patrol na koniach
Jadący pomiędzy drzewami
Kobiety z kwiatami
A obok Żydów
Odzianych w chałaty
Jadę drogą
Którą tabory na front sunęły
I dom a przy nim
Chłopiec w portkach płóciennych
I widzę to wszystko
I jest mi żal
Że tyle milionów ludzi
Niepotrzebnie zginęli
