„Fiołki nie są miłością” Natalii Rybki w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu

Wystawa Natalii Rybki to przestrzeń, w której artystka zadaje pytania o istotę człowieczeństwa. Poszukuje odpowiedzi dotykających najgłębszych warstw ludzkiej duchowości. W swoich pracach nawiązuje do klasyków malarstwa, takich jak Caravaggio czy Siemiradzki, reinterpretując ich dzieła, by opowiedzieć o współczesnych problemach. Inspiruje ją ich techniczna doskonałość, ale również emocje, które zawarli w swoich obrazach.

Jej prace to dialog między przeszłością, a teraźniejszością. Artystka sięga po symbolikę roślin, która pozwala złagodzić ciężar trudnych tematów, takich jak wykluczenie społeczne, przedmiotowe traktowanie kobiet czy cierpienie wynikające z izolacji. Natura, która pojawia się w obrazach, nie jest dekoracją, jest nośnikiem znaczeń i emocji. Zaproszeniem do głębszej refleksji.

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

Natalia Rybka, „Fiołki nie są miłością”, widok wystawy, fot. Eliza Wilczyńska, dzięki uprzejmości MCSW Elektrownia

To wyjątkowe malarstwo opiera się na trzech warstwach komunikacji: estetycznej, narracyjnej i duchowej. Pierwsza przyciąga wzrok – to szczegóły przyrody, melancholia i harmonia kolorów. Druga opowiada historię, która dotyka tematów społeczno – kulturowych. Trzecia, najważniejsza, to przestrzeń emocji i rzeczywistości niematerialnej, w której odbiorca może odnaleźć własne pytania i odpowiedzi. Artystka szuka sensu w chaosie i porządku, który przekracza materialność i codzienność. To właśnie w tej przestrzeni niewidzialnego i nieuchwytnego dostrzega źródło głębszego sensu.