Fascynująca podróż w świat owadów – odkryjmy uroki życia pszczół

Przed 100 milionami lat pszczoły latały między dinozaurami, były symbolem faraonów w starożytnym Egipcie i reprezentowały porządek, pokój i sprawiedliwość dla Majów. Te niewielkie, pracowite stworzenia były choćby wyobrażone na monetach w starożytnym Efezie ponad 2300 lat temu! Pszczoła, ten mały, nieugięty robak, zawsze intrygował człowieka. Również dzisiaj nie straciła nic ze swojej fascynacji. Warto przyjrzeć się im bliżej.

Pszczoły początkowo były drapieżnikami, polującymi na inne owady, aż odkryły słodki pyłek kwiatów rozpoczynając tym samym swój ewolucyjny proces. Kwiaty, dzięki swojego atrakcyjnego wyglądu i zapachu, przyciągały te owady, co skutkowało gromadzeniem coraz więcej pyłku i nektaru. Nie wszystkie pszczoły przypominają te, które pamiętamy ze szkolnych lekcji przyrody. Miejsca ich zamieszkania, takie jak nory czy drzewne korytarze, to zdecydowanie coś innego niż dobrze utrzymane, kolorowe ule hodowlane, które są domem dla dużych społeczności produkujących miód.

Zadrzechnia, zwana też Pszczołą-cieślą bądź Trzmielem czarnym, jest jednym z największych gatunków Błonkoskrzydłych w Europie. Charakteryzuje się samotniczym stylem życia i niezwykłym talentem do budowania gniazd w wydrążonych drzewach, posiadając na tyle mocne szczęki, iż sama potrafi wydrążyć miejsce w miękkim drewnie. Murarki i Trzemiele są znacznie mniejsze, ale fascynujące jest porównanie Zadrzechni z najmniejszą pszczołą-miniaturką o długości zaledwie 3-5 mm, która jest wielkości oka olbrzymki osiągającej długość 24mm.

Dzikie pszczoły zwykle prowadzą samotny tryb życia, składając kilka jaj w swoim gnieździe. Nie mają dużej grupy opiekunów, więc każde jajo jest chronione przez osłonę wykonaną z mieszanki nektaru i pyłku. Dzięki temu przyszła larwa ma wszystko, co potrzebne do pełnego rozwoju. Wielka rodzina pszczół miodnych liczy natomiast kilkadziesiąt tysięcy osobników i działa jak prawdziwa korporacja. Każda robotnica zaczyna od najprostszych obowiązków – sprzątania ula, by później awansować do bardziej odpowiedzialnej roli karmicielki larw, a na koniec dostaje funkcję zbieraczki nektaru i pyłku. Jest to najtrudniejsze zadanie, które po około 2-3 tygodniach prowadzi do wyczerpania i śmierci. Pszczoły, które rodzą się pod koniec lata, gdy jest mniej pracy, żyją kilka razy dłużej – mogą przetrwać choćby do następnej wiosny.