Kiedy myślimy o adopcji psa, większość z nas instynktownie wyobraża sobie szczeniaka — rozkoszne uszy, niezdarne łapki i energię rozsadzaną na wszystkie strony. Ale czy kiedykolwiek spojrzałeś/aś w mądre, spokojne oczy starszego psa? jeżeli nie, to czas to zmienić. Adopcja psiego seniora to z pewnością szlachetny uczynek, ale ma też sporo praktycznych zalet.
Psem seniorem uznaje się zwykle psa w wieku 7–8 lat wzwyż. Ale to, jak się starzeje, zależy od jego wielkości i rasy. Małe psy często są w świetnej formie choćby po dziesiątce, duże starzeją się szybciej.
Zalety adopcji psiego seniora
1. Spokój i równowaga — koniec z szalonymi sprintami po firanki
Szczeniaki są urocze, ale wymagają ogromu pracy — uczysz je wszystkiego od zera, od podstawowych komend po zasady czystości. Pies senior? Już dawno wie, co i jak.
Starsze psy nie mają potrzeby gryzienia mebli, rozrywania poduszek ani ganiania się z odkurzaczem. Cenią spokój, rutynę i potrafią godzinami wtulać się w Twoje nogi albo spać na swoim posłaniu. Dla osób pracujących, rodzin z dziećmi czy seniorów — to skarb.
2. Wiadomo, z kim ma się do czynienia — mniej niespodzianek
Szczeniak to trochę loteria: może wyrosnąć na psiego filozofa, a może na domowego maratończyka. Starszy pies to już ukształtowana osobowość. Wiesz, czy jest towarzyski, czy raczej spokojny. Czy lubi inne psy, koty, dzieci. Czy chętnie chodzi na długie spacery, czy woli trzy krótkie wyjścia dziennie.
Taka wiedza jest ogromnym plusem — możesz dopasować psa do swojego stylu życia bez zgadywania.
3. Szybka adaptacja — stary pies, nowe triki? Jak najbardziej!
To mit, iż starych psów nie da się niczego nauczyć. Wręcz przeciwnie — seniorzy są często bardziej skupieni i chętni do współpracy niż młodziki.
Starsze psy często znają podstawowe komendy, chodzą na smyczy, są nauczone czystości. A jeżeli czegoś nie potrafią — najczęściej uczą się bardzo szybko.
4. Dojrzała miłość — głęboka i czuła jak nic innego
Więź z adoptowanym seniorem bywa wyjątkowo silna. Dajemy mu drugą szansę, sprawiamy, iż starość nie jest końcem życia, ale często jego najpiękniejszym etapem. Psi staruszek prawdopodobnie przeszedł przez trudne doświadczenia: porzucenie, śmierć opiekuna, schroniskowy chłód. Danie domu takiemu zwierzęciu to najpiękniejsza rzecz na świecie.
5. Ratujesz życie — dosłownie
To brutalna prawda: starsze psy są najczęściej pomijane w adopcjach. Większość ludzi wybiera młodsze zwierzęta, więc seniorzy tygodniami, miesiącami, a choćby latami czekają w schroniskach. Często odchodzą tam, nie poznawszy nigdy miękkiego koca, cichego domu, czułej dłoni.
Adoptując psiego seniora, nie tylko dajesz mu lepsze życie — dajesz mu życie w ogóle.
A co z minusami?
Tak, starszy pies to też pewne wyzwania. Czasem ma już swoje zdrowotne historie — stawy, zęby, serce. To może oznaczać dodatkowe koszty weterynaryjne. Zdarza się, iż wymaga specjalistycznej karmy, leków albo częstszych wizyt u lekarza. Niektóre psy na starość muszą chodzić w pieluszkach, bo nie kontrolują już swoich potrzeb fizjologicznych. Niektóre cierpią na demencję.
Trzeba też pogodzić się z tym, iż wspólnych lat może być mniej. Ale za to będą to lata nasycone miłością i spokojem.
Dla wielu opiekunów właśnie ten czas okazuje się najbardziej poruszający i wartościowy — bo każdy dzień z seniorem to dar.
