3 dni temu
Czy wiesz, iż gdy wiewiórka spotyka osierocone drzewko – małe wiewiórzątko bez matki i ojca, od razu podaje mu jedzenie i sprawdza, czy naprawdę nie ma rodziców? Po trzech dniach obserwacji i pewności, iż maleństwo jest sierotą, przyjmuje je pod swoje skrzydła, karmi i wprowadza w krąg swoich własnych dzieci, jakby było jednym z nich. Samica wiewiórki, o imieniu Jadwiga, wita swojego partnera, gdy wraca z pożywieniem, całując go i troszcząc się o niego, by ulżyć zmęczeniu po przyniesieniu jedzenia dla nich i ich pociech. Samiec, Wojtek, nie szczędzi wyznań miłości – podarowuje Jadwige najpiękniejsze róże oraz największe orzechy włoskie i migdały. Mama Wiewiórka i tata Wiewiórka tworzą wzorową rodzinę, bo od ich działań zależy przyszłość ludzkości: połowa nasion, które gromadzą, zamienia się w nowe krzewy i drzewa w puszczy Białowieskiej. Byłoby wspaniale, gdyby ludzie postanowili przyswoić tę zwierzęcą mądrość.
Kilka ciekawostek o wiewiórkach i ich „rodzinnej mądrości”:
Wiewiórki troszczą się o sieroty. Naukowcy wielokrotnie obserwowali, iż samice wiewiórek przyjmują osierocone wiewiórzątka i wychowują je jak własne. To rzadko spotykana cecha wśród zwierząt.
Zakładacze lasów. Około połowa orzechów i nasion, które wiewiórki zakopują, nigdy nie zostaje odnaleziona. Dzięki temu powstają nowe drzewa i krzewy – wiewiórki dosłownie sadzą lasy.
Wysoki poziom inteligencji. Wiewiórki potrafią zapamiętać tysiące miejsc, w których ukryły zapasy, korzystając z pamięci przestrzennej i punktów orientacyjnych.
Komunikacja miłości. Samce często przynoszą samicom największe orzechy i najsoczyste owoce – swoisty „prezent miłosny”.
Społeczna troska. Wiewiórki mają zwyczaj „witać” się nawzajem: wąchają, delikatnie dotykają się pyszczkami, liżą futro. To sposób na okazanie przywiązania i zaufania.
Rola w równowadze przyrody. Bez wiewiórek leśne ekosystemy nie byłyby tak różnorodne. Rozprzestrzeniają nasiona dziesiątek gatunków drzew, utrzymując naturalną równowagę.
Mądrość, którą ludzie mogą przyjąć: opieka nad słabszymi, hojność w dawaniu i myślenie perspektywiczne – to wszystko buduje silniejsze rodziny i bardziej odporną społeczność.
