Poznaj prosionka szorstkiego
Zanim dowiesz się, czy prosionek gryzie, przeczytaj, co to za stworzenie. Prosionek szorstki to niewielki skorupiak, który z zamieszkuje obszary o klimacie umiarkowanym. Charakteryzuje go wydłużony, owalny kształt i szarawa lub niebieskoszara barwa. Te skorupiaki osiągają długość do 16 mm i szerokość 6-7 mm.
Przez większą część roku prosionki szorstkie zaszywają się w glebie, tworząc jedno pokolenie rocznie. Odnajdziesz je w wilgotnych, ciemnych miejscach, gdzie prowadzą aktywne życie nocne.
Czy prosionek gryzie ludzi?
Czy prosionek gryzie? Oto pytanie, które może budzić niepewność, zwłaszcza jeżeli spotkasz go w swoim ogrodzie. Jak każdy skorupiak, prosionek ma narządy gębowe zdolne do gryzienia. Jednak prosionek, podobnie jak wiele innych skorupiaków, żywi się głównie materią organiczną. Szukaj go w ściółce, pod liśćmi, w próchniejących drzewach, pod skałami czy w piwnicach i szczelinach murów.
Dieta prosionka szorstkiego – co je mały skorupiak?
Prosionek żywi się przede wszystkim rozkładającymi się roślinami, ale nie gardzi też padliną. W związku z tym, w normalnych warunkach, nie powinien stanowić zagrożenia dla zdrowych roślin. W ekosystemie odgrywa więc bardzo pozytywną rolę, przyczyniając się do naturalnego obiegu materii.
Czy prosionek jest zagrożeniem dla roślin?
Czy prosionek gryzie rośliny? Te małe skorupiaki, pomimo iż żywią się materią organiczną, mogą czasem skosztować kiełkujących nasion i młodych roślin. Nie stanowi to jednak reguły. Przeważnie prosionek szorstki nie stanowi zagrożenia dla roślin.
Prosionki a środowisko – jaki mają wpływ na ogród?
Mimo iż niektórzy ogrodnicy mogą się obawiać o to, czy prosionek gryzie ich rośliny, te malutkie stworzenia odgrywają istotną rolę w ekosystemie. Przyczyniają się do przyspieszenia procesu rozkładu martwej materii organicznej, przekształcając ją w związki przydatne dla roślin. Ponadto są znane z oczyszczania podłoża z metali ciężkich, co dodatkowo podnosi jakość gleby w ogrodzie.
Ciekawostki o prosionkach
Te małe stworzenia są niezwykle wrażliwe na infekcje wirusowe, co skraca ich życie do 2–3 lat. Interesujące jest również to, iż na szczycie ich czułków znajdują się specjalne receptory węchowe, które pomagają im w wykrywaniu pożywienia.