Aleksandretta i inni wrogowie. Jak chronić przed nimi naszą przyrodę?
przyrodadlasosnowca.wordpress.com 4 dni temu
Dzisiejszy wpis jest kontynuacją wątku o gatunkach obcych i inwazyjnych w Polsce (ale także w innych krajach). Pierwszy z wpisów nosi nazwę: Cicha katastrofa: gatunki obce i inwazyjne (IGO). Natomiast drugi jest bardziej szczegółowy i dotyczy niebezpiecznego rdestowca. Teraz kolej na ptaka, który mogłoby się zdawać, iż jest piękny i nikomu nie szkodzi… a jednak prawda jest zgoła inna…
Aleksandretta obrożna to ptak inwazyjny, który stanowi zagrożenie dla rodzimych gatunków zwierząt. W wielu krajach prowadzone są programy wyłapywania tych ptaków. W Polsce, o ile podejmowane są takie działania to są nieudolne lub na niewielką skalę. Jest to o tyle dziwne, bo papuga ta charakteryzuje się dość silnym tempem wzrostu populacji, ale ma ograniczone tempo rozprzestrzeniania się na nowe tereny. Z uwagi na stosunkowo osiadły tryb życia możliwości wyłapania są zdecydowanie ułatwione. Dlaczego wciąż nie ma sprecyzowanego programu działań? Na co czekają odpowiednie instytucje? choćby ciężko mi to komentować, szczególnie, iż zgłaszałem do RDOŚ i GDOŚ występowanie tych ptaków przy stawie Kalina w Świętochłowicach… Od pół roku nie mam informacji zwrotnej o podjęciu działań…
Aleksandretta obrożna to papuga pochodząca z rejonów środkowej Afryki, półwyspu Indyjskiego i Cejlonu. Żyje przeciętnie 15-25 lat, więc to długi okres, aby siać spustoszenie. Rok pierwszej obserwacji w Polsce (w środowisku przyrodniczym) przypada na ok. 1994 r., a już w 2018 r. stwierdzono pierwszy udany lęg w Nysie na południu kraju (woj. opolskie).
Przypadki występowania aleksandretty
W 2015 roku stwierdzono obecność osobników tego gatunku w 10 krajach Europy. Były to: Belgia, Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Portugalia, Turcja, Wielka Brytania, Włochy. Osobiście widziałem przedstawicieli tego inwazyjnego ptaka w Barcelonie i Londynie.
Aleksandretta obrożna stanowi poważne zagrożenie dla rodzimej awifauny i ssaków. Ten inwazyjny gatunek papugi, szczególnie agresywny w okresie lęgowym, zajmuje dziuple, które są niezbędne do życia wielu rodzimych gatunków. W rezultacie konkurencji o miejsca lęgowe, wiele ptaków i ssaków jest wypieranych ze swoich naturalnych siedlisk, co może prowadzić do spadku liczebności populacji, a choćby do lokalnego wyginięcia niektórych gatunków. Dlatego w tym miejscu zachęcam do wieszania budek lęgowych ze specjalnym metalowym okuciem, aby aleksandretty nie zniszczyły otworów wlotowych.
Uwaga: Wszystkie wymienione gatunki ptaków i ssaków są objęte ochroną gatunkową, co oznacza, iż są prawnie chronione i wszelkie działania, które mogą prowadzić do ich śmierci lub uszkodzenia, są zabronione.
Aleksandretta niszcząca elewację – Londyn (UK)
Aleksandretta obrożna to gatunek papugi, który stanowi poważne zagrożenie zarówno dla rodzimej fauny, jak i dla rolnictwa. Jej obecność wymaga podjęcia działań mających na celu ograniczenie jej populacji i minimalizację szkód, jakie wyrządza.
Wpływ na środowisko naturalne
Rozprzestrzenianie chorób: Są nosicielami groźnych chorób, takich jak ornitoza, ptasia grypa i rzekomy pomór drobiu, zagrażając zdrowiu zarówno dzikich i jak i hodowlanych zwierząt.
Konkurencja o dziuple: Papugi te agresywnie zajmują dziuple, wypierając z nich rodzime gatunki ptaków i ssaków, co prowadzi do spadku ich liczebności.
Drapieżnictwo: Aleksandretty walcząc o miejsca lęgowe mogą zabijać inne zwierzęta, przyczyniając się do zmniejszenia populacji niektórych gatunków.
Szkody w uprawach: Papugi te niszczą uprawy, zjadając nasiona, owoce i uszkadzając rośliny. W Indiach gatunek ten uważany jest za najpoważniejszego szkodnika upraw. W Europie największe straty odnotowuje się w sadach, winnicach i uprawach zbóż (papugi niszczą więcej niż są w stanie zjeść).
Przenoszenie chorób: Z uwagi na przenoszenie przez te papugi bakterii Chlamydia psittaci i C. avium, a także wirusów ptasiej grypy i paramyksowirusa, stanowią zagrożenie dla hodowli ptactwa – drobiu. Wszystkie wymienione patogeny powodują choroby figurujące na liście Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt.
Degradacja środowiska: Duże skupiska aleksandrett mogą niszczyć tereny zielone, ogołacając drzewa z liści i zanieczyszczając otoczenie odchodami.
W walce z tym gatunkiem stosuje się głównie metody:
Odłowy:
Regularne odłowy ptaków są jednym z najskuteczniejszych sposobów redukcji populacji. Ptaki są łapane w specjalne pułapki, a następnie usuwane z terenu. W Ameryce Północnej i na wyspach Oceanii podejmowano próby zabijania tych ptaków, ale spotkało się to z oporem społecznym i zaprzestano tych czynności.
Sterylizacja:
Samice mogą być poddane zabiegom sterylizacji, co zmniejsza tempo rozrodu populacji. W Indiach rozważano stosowanie chemicznych substancji sterylizujących mających na celu ograniczenie sukcesu rozrodczego, ale brak jest dowodów na skuteczność tej metody. W przypadku innych ptaków stosowano zbieranie i sterylizację jajek (w tym olejowanie).
Program edukacyjny:
Ważne jest edukowanie społeczeństwa na temat zagrożenia, jakie stanowi aleksandretta obrożna, oraz zachęcanie do nie dokarmiania tych ptaków. W Nowej Zelandii wdrożono programy edukacyjne w celu ograniczenia przypadków uwalniania i ucieczek ptaków z niewoli, a także wprowadzono kontrolę nad hodowlami papug w ptaszarniach.
DLATEGO ZANIM SPRÓBUJESZ DOKARMIAĆ ALEKSANDRETTY ZASTANÓW SIĘ, CZY PRZEZ CIEBIE NIE ZGINĄ INNE ZWIERZĘTA, KTÓRE DOTYCHCZAS CIESZYŁY NASZE OCZY…
Gatunki obce i inwazyjne
Moje działania możesz wesprzeć stawiając mi wirtualną kawę poprzez poniższy link :
